Γιατί λέγεται ότι δύο ενσαρκώσεις συμπληρώνουν τη σημασία της ενσάρκωσης;

Στίχοι της Βίβλου για παραπομπή:

«Ούτω και ο Χριστός, άπαξ προσφερθείς διά να σηκώση τας αμαρτίας πολλών, θέλει φανή εκ δευτέρου χωρίς αμαρτίας εις τους προσμένοντας αυτόν διά σωτηρίαν» (Εβρ. 9:28).

«Εν αρχή ήτο ο Λόγος, και ο Λόγος ήτο παρά τω Θεώ, και Θεός ήτο ο Λόγος» (Ιωάν. 1:1).

Σχετικά λόγια του Θεού:

Η πρώτη ενσάρκωση έγινε για να λυτρώσει τον άνθρωπο από την αμαρτία μέσω της σάρκας του Ιησού, δηλαδή, Αυτός έσωσε τον άνθρωπο από τον σταυρό, αλλά η διεφθαρμένη σατανική διάθεση παρέμενε ακόμα μέσα στον άνθρωπο. Η δεύτερη ενσάρκωση δεν πρέπει πλέον να χρησιμεύει ως προσφορά περί αμαρτίας, αλλά για να σώζει πλήρως όσους λυτρώθηκαν από την αμαρτία. Αυτό γίνεται έτσι ώστε όσοι συγχωρούνται να μπορούν να απελευθερωθούν από τις αμαρτίες τους και να εξαγνιστούν πλήρως και να επιτύχουν αλλαγή της διάθεσής τους, σπάζοντας έτσι τα δεσμά της επιρροής του σκότους του Σατανά και επιστρέφοντας ενώπιον του θρόνου του Θεού. Μόνο κατ' αυτόν τον τρόπο μπορεί ο άνθρωπος να αγιοποιηθεί πλήρως. Ο Θεός ξεκίνησε το έργο της σωτηρίας την Εποχή της Χάριτος μετά την ολοκλήρωση της Εποχής του Νόμου. Μόνο κατά τις έσχατες ημέρες, όταν ο Θεός έχει εξαγνίσει πλήρως την ανθρωπότητα επιτελώντας το έργο της κρίσης και του παιδέματος του ανθρώπου εξαιτίας της επαναστατικότητας,ο Θεός θα ολοκληρώσει το έργο της σωτηρίας Του και θα εισέλθει στην ανάπαυσή Του. Επομένως, στα τρία στάδια του έργου, μόνο δύο φορές ενσαρκώθηκε ο Θεός για να πραγματοποιήσει το έργο Του μεταξύ των ανθρώπων ο ίδιος. Αυτό συμβαίνει επειδή μόνο ένα από τα τρία στάδια του έργου είναι να καθοδηγεί τον άνθρωπο στη ζωή του, ενώ τα άλλα δύο είναι το έργο της σωτηρίας. Μόνο εάν ενσαρκώνεται ο Θεός μπορεί να ζήσει μαζί με τον άνθρωπο, να βιώσει τον πόνο του κόσμου και να ζήσει σε μια συνηθισμένη σάρκα. Μόνο κατ' αυτόν τον τρόπο μπορεί να παράσχει στους ανθρώπους της δημιουργίας Του τον πρακτικό λόγο που έχουν ανάγκη. Ο άνθρωπος λαμβάνει πλήρη σωτηρία από τον Θεό εξαιτίας του ενσαρκωμένου Θεού, όχι άμεσα από τις προσευχές του στον ουρανό. Διότι ο άνθρωπος είναι σαρκικός. Ο άνθρωπος δεν είναι σε θέση να δει το Πνεύμα του Θεού, πολύ λιγότερο δε, να Τον προσεγγίσει. Το μόνο με το οποίο μπορεί να συσχετιστεί ο άνθρωπος είναι η ενσάρκωση του Θεού. Μόνο μέσω Αυτού μπορεί ο άνθρωπος να κατανοήσει όλον τον λόγο και όλες τις αλήθειες και να λάβει πλήρη σωτηρία. Η δεύτερη ενσάρκωση αρκεί για να απαλλαγεί ο άνθρωπος από τις αμαρτίες του και να εξαγνιστεί πλήρως. Ως εκ τούτου, η δεύτερη ενσάρκωση θα φέρει εις πέρας όλο το έργο του Θεού στη σάρκα και θα ολοκληρώσει τη σημασία της ενσάρκωσης του Θεού.

από «Το μυστήριο της ενσάρκωσης (4)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Όταν ο Ιησούς επιτελούσε το έργο Του, η γνώση του ανθρώπου γι' Αυτόν ήταν ακόμα ασαφής και αόριστη. Ο άνθρωπος πάντα πίστευε ότι Αυτός ήταν ο υιός του Δαβίδ και τον ανακήρυξε ως μεγάλο προφήτη και φιλάνθρωπο Κύριο που λύτρωσε τον άνθρωπο από τις αμαρτίες του. Ορισμένοι, μέσω της πίστης, θεραπεύτηκαν, αγγίζοντας απλώς την άκρη του ενδύματός Του. Οι τυφλοί βρήκαν το φως τους και ακόμη και οι νεκροί ήρθαν πίσω στη ζωή. Ωστόσο, ο άνθρωπος δεν μπορούσε να ανακαλύψει τη διεφθαρμένη σατανική διάθεση που ήταν βαθιά ριζωμένη μέσα του και ούτε ήξερε πώς να την αποβάλλει. Ο άνθρωπος έλαβε πολύ χάρη, όπως τη γαλήνη και την αγαλλίαση της σάρκας, την ευλογία ολόκληρης της οικογένειας μέσω της πίστης ενός, και τη θεραπεία των ασθενειών και ούτω καθεξής. Τα υπόλοιπα ήταν οι καλές πράξεις του ανθρώπου και η θεία εμφάνισή τους. Εάν ο άνθρωπος μπορούσε να ζήσει βάσει αυτών, θεωρείτο καλός πιστός. Μόνο αυτοί οι πιστοί θα μπορούσαν να εισέλθουν στον ουρανό μετά θάνατον, πράγμα που σημαίνει ότι σώθηκαν. Εντούτοις, κατά τη διάρκεια της ζωής τους, δεν κατανόησαν διόλου την οδό της ζωής. Απλώς διέπρατταν αμαρτίες και στη συνέχεια εξομολογούνταν σε έναν συνεχή κύκλο χωρίς να ακολουθούν κανένα μονοπάτι προς την αλλαγή διάθεσης. Αυτή ήταν η κατάσταση του ανθρώπου την Εποχή της Χάριτος. Έχει λάβει ο άνθρωπος πλήρη σωτηρία; Όχι! Επομένως, μετά την ολοκλήρωση αυτού του σταδίου, ακολουθεί το έργο της κρίσης και του παιδέματος. Αυτό το στάδιο εξαγνίζει τον άνθρωπο μέσω του λόγου, έτσι ώστε να προσφέρει στον άνθρωπο ένα μονοπάτι για να το ακολουθήσει. Αυτό το στάδιο δεν θα ήταν καρποφόρο ή σημαντικό εάν συνεχιζόταν με την εκδίωξη των δαιμόνων, διότι η αμαρτωλή φύση του ανθρώπου δεν θα αποβαλλόταν και ο άνθρωπος θα σταματούσε μόνο στη συγχώρεση των αμαρτιών. Μέσα από την προσφορά περί αμαρτίας ο άνθρωπος έχει συγχωρεθεί για τις αμαρτίες του, διότι το έργο της σταύρωσης έχει ήδη ολοκληρωθεί και ο Θεός έχει κυριαρχήσει επί του Σατανά. Ωστόσο, η διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου παραμένει μέσα του και ο άνθρωπος μπορεί ακόμη να αμαρτάνει και να αντιστέκεται στον Θεό. Ο Θεός δεν έχει κερδίσει την ανθρωπότητα. Γι' αυτό, στο παρόν στάδιο του έργου, ο Θεός χρησιμοποιεί τον λόγο για να αποκαλύψει τη διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου και ζητά από τον άνθρωπο να ενεργεί σύμφωνα με το σωστό μονοπάτι. Αυτό το στάδιο είναι πιο σημαντικό από το προηγούμενο και πιο καρποφόρο, διότι τώρα ο λόγος παρέχει άμεσα τη ζωή του ανθρώπου και καθιστά δυνατή την πλήρη ανανέωση της διάθεσης του ανθρώπου. Είναι ένα στάδιο του έργου πιο βαθύ. Επομένως, η ενσάρκωση των εσχάτων ημερών έχει ολοκληρώσει τη σημασία της ενσάρκωσης του Θεού και έχει ολοκληρώσει πλήρως το σχέδιο διαχείρισης του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου.

από «Το μυστήριο της ενσάρκωσης (4)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Ο πρώτος ενσαρκωμένος Θεός δεν ολοκλήρωσε το έργο της ενσάρκωσης· ολοκλήρωσε μόνο το πρώτο στάδιο του έργου, το οποίο ήταν απαραίτητο να πραγματοποιηθεί από τον Θεό στη σάρκα. Έτσι, προκειμένου να ολοκληρωθεί το έργο της ενσάρκωσης, ο Θεός επέστρεψε και πάλι στη σάρκα, βιώνοντας όλη την κανονικότητα και την πραγματικότητα της σάρκας, δηλαδή, φανερώνοντας τον Λόγο του Θεού μέσα σε μια εντελώς κανονική και συνηθισμένη σάρκα, ολοκληρώνοντας στη σάρκα με αυτόν τον τρόπο το έργο που άφησε στη μέση. Η δεύτερη ενσάρκωση στην ουσία είναι παρόμοια με την πρώτη, αλλά είναι ακόμη πιο αληθινή, ακόμη πιο κανονική από την πρώτη. Συνεπώς, τα πάθη που υπομένει η δεύτερη ενσάρκωση είναι μεγαλύτερα από εκείνα της πρώτης, αλλά αυτά τα πάθη είναι αποτέλεσμα της διακονίας Του στη σάρκα που διαφέρουν από αυτά ενός διεφθαρμένου ανθρώπου. Επίσης, προέρχονται από την κανονικότητα και την πραγματικότητα της σάρκας Του. Επειδή πραγματοποιεί τη διακονία Του σε μια απολύτως κανονική και αληθινή σάρκα, η σάρκα πρέπει να υπομείνει πάρα πολλές κακουχίες. Όσο πιο κανονική και αληθινή είναι αυτή η σάρκα, τόσο περισσότερο θα υποφέρει Εκείνος κατά την εκτέλεση της διακονίας Του. Το έργο του Θεού εκφράζεται μέσα σε μια πολύ κοινή σάρκα που δεν είναι καθόλου υπερφυσική. Επειδή η σάρκα Του είναι κανονική και πρέπει επίσης να επωμιστεί το βάρος του έργου της σωτηρίας του ανθρώπου, υποφέρει σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό από ό,τι μία υπερφυσική σάρκα - όλα όσα υποφέρει προέρχονται από την πραγματικότητα και την κανονικότητα της σάρκας Του. Από τα πάθη που έχουν υποστεί οι δύο ενσαρκώσεις κατά την εκτέλεση της διακονίας Τους μπορεί κανείς να δει την ουσία της ενσάρκωσης. Όσο πιο κανονική είναι η σάρκα, τόσο μεγαλύτερες είναι οι κακουχίες που Εκείνος πρέπει να υπομείνει κατά την ανάληψη του έργου· όσο πιο αληθινή είναι η σάρκα που αναλαμβάνει το έργο, τόσο σκληρότερες είναι οι αντιλήψεις που αποκτούν οι άνθρωποι και τόσο περισσότεροι οι κίνδυνοι που Τον απειλούν. Ωστόσο, όσο πιο αληθινή είναι η σάρκα και όσο περισσότερο κατέχει τις ανάγκες και την πλήρη σύνεση ενός κανονικού ανθρώπινου όντος, τόσο πιο ικανός είναι Εκείνος να αναλάβει το έργο του Θεού στη σάρκα. Η σάρκα του Ιησού ήταν εκείνη που καρφώθηκε στον σταυρό· αυτήν παρέδωσε ως προσφορά περί αμαρτίας· μέσω μιας σάρκας με κανονική ανθρώπινη φύση νίκησε τον Σατανά σώζοντας ολοκληρωτικά τον άνθρωπο πάνω από τον σταυρό. Και ως ολοκληρωμένη σάρκα, ο δεύτερος ενσαρκωμένος Θεός πραγματοποιεί το έργο της κατάκτησης και νικά τον Σατανά. Μόνο μια σάρκα που είναι απολύτως κανονική και αληθινή μπορεί να πραγματοποιήσει το έργο της κατάκτησης στο σύνολό του και να καταθέσει μια δυναμική μαρτυρία. Δηλαδή, το έργο της[α] κατάκτησης του ανθρώπου καθίσταται αποτελεσματικό μέσω της πραγματικότητας και της κανονικότητας του Θεού στη σάρκα, όχι μέσω υπερφυσικών θαυμάτων και αποκαλύψεων. Η διακονία αυτού του ενσαρκωμένου Θεού είναι να μιλήσει και, κατά αυτόν τον τρόπο, να κατακτήσει και να οδηγήσει τον άνθρωπο στην τελείωση. Με άλλα λόγια, το έργο του Πνεύματος που εισέρχεται στη σάρκα, το καθήκον της σάρκας είναι να μιλήσει και, με αυτόν τον τρόπο, να κατακτήσει, να αποκαλύψει, να οδηγήσει στην τελείωση και να εξαλείψει τελείως τον άνθρωπο. Κι έτσι, με το έργο της κατάκτησης το έργο του Θεού στη σάρκα θα εκπληρωθεί στο ακέραιο. Το αρχικό λυτρωτικό έργο ήταν μονάχα η αρχή του έργου της ενσαρκώσεως· η σάρκα που πραγματοποιεί το έργο της κατάκτησης θα ολοκληρώσει το σύνολο του έργου της ενσαρκώσεως. [...] Σε αυτό το στάδιο του έργου ο Θεός δεν εκτελεί σημεία και τέρατα, έτσι ώστε το έργο να επιφέρει τα αποτελέσματά του με τα λόγια. Ο λόγος γι' αυτό, επιπλέον, είναι επειδή το έργο του ενσαρκωμένου Θεού αυτή τη φορά δεν είναι να θεραπεύσει τους αρρώστους και να εκβάλει τους δαίμονες, αλλά να κατακτήσει τον άνθρωπο μέσω του λόγου, και μπορεί να ειπωθεί ότι η έμφυτη ικανότητα που κατέχει αυτή η ενσάρκωση του Θεού είναι να ομιλεί και να κατακτά τον άνθρωπο, όχι να θεραπεύει τους αρρώστους και να εκβάλει τους δαίμονες. Το έργο Του στην κανονική ανθρώπινη φύση δεν είναι να πραγματοποιεί θαύματα, να θεραπεύει αρρώστους και να εκβάλει δαίμονες, αλλά να ομιλεί και έτσι, η δεύτερη ενσάρκωση φαίνεται περισσότερο κανονική στους ανθρώπους από την πρώτη. Οι άνθρωποι βλέπουν πως η ενσάρκωση του Θεού δεν είναι ψέμα· αλλά αυτός ο ενσαρκωμένος Θεός διαφέρει από τον ενσαρκωμένο Ιησού, και παρόλο που και οι δύο είναι ο Θεός ενσαρκωμένος, δεν είναι εντελώς ίδιοι. Ο Ιησούς κατείχε κανονική ανθρώπινη φύση, συνηθισμένη, αλλά συνοδευόταν από πολλά σημεία και τέρατα. Σε αυτόν τον ενσαρκωμένο Θεό, τα ανθρώπινα μάτια δεν θα δουν σημεία ή τέρατα ούτε θεραπεία των αρρώστων ούτε εκδίωξη των δαιμόνων, ούτε περπάτημα πάνω στη θάλασσα, ούτε νηστεία σαράντα ημερών... Δεν κάνει το ίδιο έργο με τον Ιησού, όχι γιατί η σάρκα Του διαφέρει επί της ουσίας από αυτήν του Ιησού, αλλά επειδή η διακονία Του δεν είναι η θεραπεία των αρρώστων και η εκβολή των δαιμόνων. Αυτός δεν θα γκρεμίσει το ίδιο Του το έργο, δεν θα διαταράξει το έργο Του. Από τη στιγμή που κατακτά τον άνθρωπο μέσω των αληθινών λόγων Του, δεν χρειάζεται να τον καθυποτάξει με θαύματα και έτσι, αυτό το στάδιο είναι για να ολοκληρώσει το έργο της ενσαρκώσεως. Ο ενσαρκωμένος Θεός που βλέπεις σήμερα είναι μια ολοκληρωμένη σάρκα και δεν υπάρχει τίποτα υπερφυσικό σε Αυτόν. Αρρωσταίνει όπως οι υπόλοιποι, χρειάζεται τροφή και ένδυση σαν όλους τους άλλους, όντας ολοκληρωμένη σάρκα. Αν αυτή τη φορά, ο ενσαρκωμένος Θεός πραγματοποιούσε υπερφυσικά σημεία και τέρατα, αν θεράπευε τους αρρώστους, εξέβαλε τους δαίμονες ή αν μπορούσε να σκοτώσει με μια λέξη, πώς θα ολοκληρωνόταν το έργο της κατάκτησης; Πώς θα μπορούσε να διαδοθεί το έργο ανάμεσα στα έθνη των Εθνικών; [...] Τις έσχατες ημέρες, ο Θεός υλοποιεί το έργο της κατάκτησης έχοντας μια συνηθισμένη, κανονική σάρκα· δεν θεραπεύει τους αρρώστους, δεν θα σταυρωθεί για τον άνθρωπο, αλλά απλώς εκφέρει λόγο και κατακτά τον άνθρωπο όντας στη σάρκα. Μόνο μια τέτοια σάρκα αποτελεί ενσάρκωση του Θεού· μόνο μια τέτοια σάρκα μπορεί να ολοκληρώσει το έργο του Θεού στη σάρκα.

από «Η ουσία της σάρκας που κατοικείται από τον Θεό» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Γιατί λέω ότι η έννοια της ενσαρκώσεως δεν ολοκληρώθηκε με το έργο του Ιησού; Διότι ο Λόγος δεν ενσαρκώθηκε εντελώς. Αυτό που έκανε ο Ιησούς ήταν μονάχα ένα μέρος του έργου του Θεού στη σάρκα. Εκείνος έκανε μόνο το έργο της λύτρωσης και δεν κέρδισε ολοκληρωτικά τον άνθρωπο. Για τον λόγο αυτόν, ο Θεός ενσαρκώθηκε για μια ακόμη φορά κατά τις έσχατες ημέρες. Αυτό το στάδιο του έργου πραγματοποιείται επίσης μέσα σε μια συνηθισμένη σάρκα, γίνεται από ένα εντελώς κανονικό ανθρώπινο ον, του οποίου η ανθρώπινη φύση δεν είναι ούτε στο ελάχιστο υπερβατική. Με άλλα λόγια, ο Θεός έχει γίνει ένα ολοκληρωμένο ανθρώπινο ον και είναι ένα άτομο του οποίου η ταυτότητα είναι αυτή του Θεού, ένα ολοκληρωμένο ανθρώπινο ον, μία ολοκληρωμένη σάρκα που εκτελεί το έργο. Στο ανθρώπινο μάτι, Εκείνος είναι απλώς μια σάρκα που δεν είναι καθόλου υπερβατική, ένα πολύ συνηθισμένο άτομο που μπορεί να μιλήσει την ουράνια γλώσσα, που δεν επιδεικνύει θαυμαστά σημεία, δεν πραγματοποιεί θαύματα, πόσο μάλλον να εκθέτει την εσωτερική αλήθεια για τη θρησκεία σε μεγάλες συνεδριακές αίθουσες. Το έργο της δεύτερης ενσάρκωσης φαίνεται στους ανθρώπους εντελώς διαφορετικό σε σχέση με την πρώτη, τόσο που οι δύο μοιάζουν να μην έχουν τίποτα κοινό και τίποτα από το έργο της πρώτης δεν μπορεί να φανεί αυτή τη φορά. Αν και το έργο της δεύτερης ενσαρκώσεως διαφέρει από αυτό της πρώτης, αυτό δεν αποδεικνύει ότι η πηγή Τους δεν είναι η ίδια. Αν η πηγή Τους είναι η ίδια εξαρτάται από τη φύση του έργου που γίνεται από τις ενσαρκώσεις και όχι από τα εξωτερικά Τους κελύφη. Κατά τα τρία στάδια του έργου Του, ο Θεός έχει ενσαρκωθεί δύο φορές, ενώ και τις δύο φορές το έργο του ενσαρκωμένου Θεού εγκαινιάζει μια νέα εποχή, αναγγέλλει ένα νέο έργο· οι ενσαρκώσεις αλληλοσυμπληρώνονται. Είναι αδύνατο για το ανθρώπινο μάτι να αντιληφθεί ότι οι δύο ενσαρκώσεις προέρχονται στην πραγματικότητα από την ίδια πηγή. Περιττό να ειπωθεί ότι είναι πέρα από την ικανότητα του ανθρώπινου οφθαλμού ή του ανθρώπινου νου. Αλλά στην ουσία Τους είναι ίδιες, διότι το έργο Τους προέρχεται από το ίδιο Πνεύμα. Το αν οι δύο ενσαρκώσεις προκύπτουν από την ίδια πηγή δεν μπορεί να κριθεί από την εποχή και τον χώρο όπου γεννήθηκαν ή από άλλους τέτοιους παράγοντες, αλλά από το θεϊκό έργο που εκφράζεται μέσω Αυτών. Η δεύτερη ενσάρκωση δεν εκτελεί τίποτα από το έργο που έκανε ο Ιησούς, διότι το έργο του Θεού δεν προσκολλάται στην παράδοση, αλλά κάθε φορά ανοίγει ένα νέο μονοπάτι. Η δεύτερη ενσάρκωση δεν έχει ως στόχο να εμβαθύνει ή να παγιώσει την εντύπωση της πρώτης στον ανθρώπινο νου, αλλά να τη συμπληρώσει και να την τελειοποιήσει, να εμβαθύνει τη γνώση του ανθρώπου για τον Θεό, να σπάσει όλους τους κανόνες που υπάρχουν στις καρδιές των ανθρώπων και να διαγράψει τις απατηλές εικόνες του Θεού που έχουν στις καρδιές τους. Μπορεί να ειπωθεί ότι καμία επιμέρους φάση του έργου του Θεού δεν μπορεί να δώσει στον άνθρωπο μια πλήρη γνώση για Εκείνον· κάθε μία δίνει μόνο ένα μέρος, όχι το σύνολο. Αν και ο Θεός έχει εκφράσει τη διάθεσή Του στο σύνολό της, λόγω των περιορισμένων ικανοτήτων κατανόησης του ανθρώπου, η γνώση για τον Θεό εξακολουθεί να παραμένει ελλιπής. Είναι αδύνατο, χρησιμοποιώντας ανθρώπινη γλώσσα, να εκφραστεί το σύνολο της διάθεσης του Θεού· πόσο μάλλον να μπορεί ένα μόνο στάδιο του έργου Του να εκφράσει πλήρως τον Θεό. Εργάζεται στη σάρκα υπό την κάλυψη της κανονικής ανθρώπινης φύσης Του και κάποιος μπορεί να Τον γνωρίσει μόνο μέσω της έκφρασης της θεϊκής φύσης Του, και όχι από το σωματικό κέλυφός Του. Ο Θεός εισέρχεται στη σάρκα για να επιτρέψει στον άνθρωπο να Τον γνωρίσει με τη βοήθεια των διαφόρων έργων Του και δεν υπάρχουν δύο στάδια του έργου Του που να είναι όμοια. Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορεί ο άνθρωπος να έχει μια πλήρη γνώση του έργου του Θεού στη σάρκα, κι όχι περιοριζόμενος σε μία μόνο πτυχή.

από «Η ουσία της σάρκας που κατοικείται από τον Θεό» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Ο Ιησούς επιτέλεσε ένα στάδιο του έργου, το οποίο εκπλήρωσε μόνο την ουσία του «ο Λόγος ήτο παρά τω Θεώ»: Η αλήθεια του Θεού ήταν με τον Θεό, και το Πνεύμα του Θεού ήταν με τη σάρκα και ήταν αναπόσπαστο στοιχείο Του, δηλαδή, η σάρκα του ενσαρκωμένου Θεού ήταν μαζί με το Πνεύμα του Θεού, και αυτή είναι η μεγαλύτερη απόδειξη ότι ο ενσαρκωμένος Ιησούς ήταν η πρώτη ενσάρκωση του Θεού. Αυτό το στάδιο του έργου εκπλήρωσε το εσωτερικό νόημα της φράσης «ο Λόγος ενσαρκώνεται», έδωσε βαθύτερο νόημα στη ρήση «ο Λόγος ήτο παρά τω Θεώ και ο Θεός ήτο ο Λόγος», και σου επιτρέπει να πιστεύεις ακράδαντα τη φράση ότι «Εν αρχή ήτο ο Λόγος». Με άλλα λόγια, κατά τη στιγμή της δημιουργίας, ο Θεός κατείχε τον λόγο, ο λόγος Του ήταν μαζί Του και ήταν αναπόσπαστο στοιχείο Του, και η έσχατη εποχή καθιστά ακόμη πιο σαφή τη δύναμη και την εξουσία του λόγου Του, και επιτρέπει στον άνθρωπο να βλέπει όλον τον λόγο Του - να ακούσει όλον τον λόγο Του. Αυτό είναι το έργο της έσχατης εποχής.[...] Επειδή αυτό είναι το έργο της δεύτερης ενσάρκωσης - και η τελευταία φορά που ενσαρκώνεται ο Θεός - συμπληρώνει πλήρως τη σημασία της ενσάρκωσης και εκθέτει διεξοδικά όλο το έργο του Θεού στη σάρκα, και τερματίζει την εποχή της ύπαρξης του Θεού στη σάρκα.

από «Πράξη (4)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Στην Εποχή της Χάριτος, ο Θεός δεν επιτέλεσε το έργο του λόγου, αλλά περιέγραψε απλώς τη σταύρωση για να λυτρώσει όλη την ανθρωπότητα. Η Βίβλος περιγράφει μόνο γιατί ο Ιησούς επρόκειτο να σταυρωθεί και τα βάσανα που υπέστη στον σταυρό και πώς θα πρέπει να σταυρωθεί ο άνθρωπος για τον Θεό. Κατά τη διάρκεια αυτής της εποχής, όλο το έργο του Θεού ήταν επικεντρωμένο γύρω από τη σταύρωση. Κατά τη διάρκεια της Εποχής της Βασιλείας, ο ενσαρκωμένος Θεός μιλάει με λόγια για να κατακτήσει όλους εκείνους που πιστεύουν σ' Αυτόν. Αυτός είναι ο «Λόγος που ενσαρκώνεται». Ο Θεός έχει έρθει κατά τις έσχατες ημέρες για να επιτελέσει αυτό το έργο, δηλαδή να επιτύχει την πραγματική σημασία του Λόγου που ενσαρκώνεται. Μιλάει μόνο με λόγια και σπάνια υπάρχει η έλευση των γεγονότων. Αυτή είναι η ίδια η ουσία του Λόγου που ενσαρκώνεται κι όταν ο ενσαρκωμένος Θεός εκφέρει τον λόγο Του, αυτή είναι η ενσάρκωση του Λόγου και είναι ο Λόγος που εισέρχεται στη σάρκα. «Εν αρχή ήτο ο Λόγος, και ο Λόγος ήτο παρά τω Θεώ, και Θεός ήτο ο Λόγος. Και ο Λόγος έγινε σαρξ». Αυτό (το έργο της ενσάρκωσης του Λόγου) είναι το έργο που ο Θεός θα επιτύχει τις έσχατες ημέρες και είναι το τελευταίο κεφάλαιο ολόκληρου του σχεδίου διαχείρισής Του κι έτσι ο Θεός πρέπει να έρθει στη γη και να εκδηλώσει τα λόγια Του στη σάρκα. Αυτό που γίνεται σήμερα, αυτό που θα γίνει στο μέλλον, αυτό που θα επιτευχθεί από τον Θεό, o τελικός προορισμός του ανθρώπου, εκείνοι που θα σωθούν και αυτοί που θα καταστραφούν και ούτω καθεξής - αυτό το έργο που θα πρέπει να επιτευχθεί στο τέλος έχει στο σύνολό του αναφερθεί με σαφήνεια, και όλο υφίσταται προκειμένου να επιτευχθεί η πραγματική σημασία του Λόγου που ενσαρκώνεται. Τα διοικητικά διατάγματα και το σύνταγμα που είχαν εκδοθεί προηγουμένως, αλλά και όσοι θα καταστραφούν και όσοι θα εισέλθουν στην ανάπαυση - όλα αυτά τα λόγια πρέπει να εκπληρωθούν. Αυτό είναι το έργο που κατά κύριο λόγο επιτυγχάνει ο ενσαρκωμένος Θεός κατά τις έσχατες μέρες. Κάνει τους ανθρώπους να καταλάβουν πού ανήκουν εκείνοι που έχουν προκαθοριστεί από τον Θεό και πού ανήκουν εκείνοι που δεν έχουν προκαθοριστεί από τον Θεό, πώς θα ταξινομηθεί ο λαός και οι υιοί Του, τι θα συμβεί στο Ισραήλ, τι θα συμβεί στην Αίγυπτο - στο μέλλον, κάθε ένα από αυτά τα λόγια θα επιτευχθεί. Τα στάδια του έργου του Θεού επιταχύνονται. Ο Θεός χρησιμοποιεί τον λόγο ως μέσο για να αποκαλύψει στον άνθρωπο τι πρέπει να γίνει σε κάθε εποχή, τι πρέπει να γίνει από τον ενσαρκωμένο Θεό των έσχατων ημερών και τη διακονία Του που πρόκειται να εκτελεστεί και αυτά τα λόγια όλα εκφέρονται για να επιτευχθεί η πραγματική σημασία του Λόγου που ενσαρκώνεται.

από «Όλα επιτυγχάνονται δια του λόγου του Θεού» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Υποσημειώσεις:

α. Το αρχικό κείμενο δεν περιέχει τη φράση το «το έργο της».