Κεφάλαιο 9

Στη φαντασία των ανθρώπων, ο Θεός είναι Θεός και ο άνθρωπος είναι άνθρωπος. Ο Θεός δεν μιλάει τη γλώσσα του ανθρώπου ούτε ο άνθρωπος μιλάει τη γλώσσα του Θεού και, για τον Θεό, οι απαιτήσεις του ανθρώπου από τον Θεό είναι παιχνιδάκι, ενώ οι απαιτήσεις του Θεού από τον άνθρωπο είναι άφταστες και αδιανόητες για τον άνθρωπο. Στην πραγματικότητα, ωστόσο, ισχύει ακριβώς το αντίθετο: Ο Θεός ζητάει μόνο το «0,1 τοις εκατό» από τον άνθρωπο. Αυτό όχι μόνο αφήνει τους πάντες άναυδους, αλλά και τους κάνει να σαστίζουν, σαν να τα έχουν χαμένα. Μόνο χάρη στη διαφώτιση του Θεού και τη χάρη του Θεού, κερδίζουν οι άνθρωποι λίγη γνώση σχετικά με το θέλημα του Θεού. Όμως, την 1η Μαρτίου, όλοι οι άνθρωποι για άλλη μια φορά σάστισαν και έξυναν το κεφάλι τους. Ο Θεός ζήτησε από τους ανθρώπους Του να είναι αστραφτερό χιόνι, κι όχι παρασυρόμενα σύννεφα. Σε τι αναφέρεται, λοιπόν, η έκφραση «χιόνι»; Και τι υποδεικνύει η έκφραση «παρασυρόμενα σύννεφα»; Σε αυτό το σημείο, ο Θεός επίτηδες δεν λέει τίποτα για το βαθύτερο νόημα αυτών των λόγων. Αυτό βυθίζει τους ανθρώπους στη σύγχυση και, εξ αυτού, αυξάνει την πίστη τους ενόσω αναζητούν, καθώς αυτή είναι μια συγκεκριμένη απαίτηση για τους ανθρώπους του Θεού και όχι κάτι άλλο· έτσι, οι πάντες βρίσκονται αυθόρμητα να περνάνε περισσότερο χρόνο σκεπτόμενοι αυτά τα ασύλληπτα λόγια. Ως αποτέλεσμα, διάφορες ιδέες ξεφυτρώνουν στο μυαλό τους, παρασυρόμενες χιονονιφάδες αστράφτουν μπροστά στα μάτια τους και παρασυρόμενα σύννεφα στον ουρανό εμφανίζονται αμέσως στο μυαλό τους. Γιατί ο Θεός ζητάει από τους ανθρώπους Του να είναι σαν το χιόνι, κι όχι σαν παρασυρόμενα σύννεφα; Ποιο είναι το πραγματικό νόημα εδώ; Σε τι αναφέρονται συγκεκριμένα αυτά τα λόγια; Το «χιόνι» όχι μόνο ομορφαίνει το τοπίο, αλλά είναι επίσης καλό για την καλλιεργήσιμη γη, καθώς και για την εξόντωση των βακτηρίων. Μετά από μια έντονη χιονόπτωση, όλα τα βακτήρια καλύπτονται από το αστραφτερό χιόνι και όλος ο χώρος αμέσως ξεχειλίζει από ζωή. Παρομοίως, οι άνθρωποι του Θεού δεν πρέπει να γνωρίζουν μόνο τον ενσαρκωμένο Θεό, αλλά πρέπει επίσης να καθυποτάσσουν τους εαυτούς τους βάσει του γεγονότος της ενσάρκωσης του Θεού, κι έτσι να βιώνουν την κανονική ανθρώπινη φύση. Έτσι κάνει το χιόνι να φαίνεται όμορφο το τοπίο. Τελικά, η ωρίμανση των ανθρώπων του Θεού θα δώσει ένα τέλος στον μεγάλο κόκκινο δράκοντα, εδραιώνοντας τη βασιλεία του Θεού στη γη, διαδίδοντας και δοξάζοντας το άγιο όνομα του Θεού, ώστε όλη η βασιλεία επί της γης να γεμίσει με τη δικαιοσύνη του Θεού, να εκπέμπει την ακτινοβολία του Θεού και να λάμπει από τη δόξα του Θεού, παντού να υπάρχουν σκηνές ειρήνης και ευχαρίστησης, ευτυχίας, ολοκλήρωσης και αενάως ανανεούμενης ομορφιάς. Οι διάφορες επιδημίες που υπάρχουν επί του παρόντος -οι διεφθαρμένες σατανικές διαθέσεις, όπως η αδικία, η απατεωνιά και η δολιότητα, οι χθόνιες επιθυμίες και ούτω καθεξής- θα εξαλειφθούν όλες και, έτσι, θα ανανεωθούν ο ουρανός και η γη. Αυτό είναι το πραγματικό νόημα της φράσης «μετά από έντονη χιονόπτωση». Αυτοί που είναι παρασυρόμενα σύννεφα είναι σαν εκείνο το είδος ανθρώπων που ακολουθούν το κοπάδι για το οποίο έχει μιλήσει ο Θεός. Αν υπάρξει πειρασμός από τον Σατανά ή δοκιμασίες από τον Θεό, αυτοί αμέσως θα παρασυρθούν και θα πάψουν να υπάρχουν. Ούτε καν η ουσία τους δεν θα επιβιώσει, η οποία έχει εξαφανιστεί εδώ και πολύ καιρό. Αν οι άνθρωποι είναι παρασυρόμενα σύννεφα, όχι μόνο δεν είναι ικανοί να βιώσουν την εικόνα του Θεού, αλλά επίσης ντροπιάζουν το όνομα του Θεού, επειδή αυτοί οι άνθρωποι διατρέχουν κίνδυνο αρπαγής ανά πάσα στιγμή ή από οποιοδήποτε μέρος, είναι η τροφή που καταναλώνει ο Σατανάς, και όταν τους πιάσει αιχμαλώτους ο Σατανάς, θα προδώσουν τον Θεό και θα υπηρετήσουν τον Σατανά. Αυτό ξεκάθαρα ντροπιάζει το όνομα του Θεού, είναι αυτό που ο Θεός σιχαίνεται περισσότερο απ' όλα και αυτοί οι άνθρωποι είναι εχθροί του Θεού. Συνεπώς, δεν έχουν ούτε την ουσία των κανονικών ανθρώπων ούτε οποιαδήποτε αξία για ουσιαστική χρήση. Αυτός είναι ο λόγος που ο Θεός έχει τέτοιες απαιτήσεις από τους ανθρώπους Του. Όμως, αφότου πιάσουν κάτι από αυτά τα λόγια, οι άνθρωποι είναι στα χαμένα, σχετικά με το τι να κάνουν στη συνέχεια, επειδή το θέμα των λόγων του Θεού έχει επιστρέψει στον ίδιο τον Θεό, και αυτό τους βάζει σε δύσκολη θέση: «Επειδή προέρχομαι από τους αγίους τόπους, όχι σαν το νούφαρο, το οποίο έχει όνομα και καμία ουσία, επειδή προέρχεται από τον βάλτο και όχι από τους αγίους τόπους». Γιατί, αφότου μίλησε για τις απαιτήσεις Του από τους ανθρώπους Του, περιγράφει ο Θεός τη γέννηση του ίδιου του Θεού; Μήπως υπάρχει κάποια σύνδεση ανάμεσα σ' αυτά τα δύο; Όντως, υπάρχει κάποια εγγενής σύνδεση ανάμεσά τους -αν δεν υπήρχε, δεν θα μιλούσε έτσι ο Θεός στους ανθρώπους. Ανάμεσα στα πράσινα φύλλα, το νούφαρο λικνίζεται πίσω-μπρος στο απαλό αεράκι. Είναι ευχάριστο θέαμα για τα μάτια και χαίρει μεγάλης εκτίμησης. Οι άνθρωποι απλώς δεν χορταίνουν να το κοιτάνε και τρώγονται να πέσουν στο νερό για να κόψουν ένα κοτσάνι και να το δουν από πιο κοντά. Ωστόσο, ο Θεός λέει ότι το νούφαρο προέρχεται από τον βάλτο και ότι έχει μόνο όνομα, αλλά καμία ουσία. Φαίνεται ότι ο Θεός δεν δίνει καμία σημασία στα νούφαρα και από τα λόγια Του μπορεί να γίνει σαφέστατα εμφανές ότι ως έναν βαθμό τα αποστρέφεται. Ανά τους αιώνες, πολλοί έχουν πλέξει το εγκώμιο των νούφαρων, επειδή αναδύονται άσπιλα μέσα από τη βρωμιά, σε σημείο που να είναι σχεδόν πέραν κάθε σύγκρισης, απερίγραπτα όμορφα. Όμως, στα μάτια του Θεού, τα νούφαρα είναι άχρηστα -κι αυτή ακριβώς είναι η διαφορά ανάμεσα στον Θεό και στον άνθρωπο. Αυτό είναι αρκετό για να καταδειχθεί η απόσταση ανάμεσα στον Θεό και στον άνθρωπο, η οποία είναι τόσο μεγάλη όσο η απόσταση ανάμεσα στην κορυφή του ουρανού και τα βάθη της γης. Επειδή το νούφαρο προέρχεται από τον βάλτο, τα θρεπτικά συστατικά που απαιτεί έρχονται όλα από εκεί. Απλώς το νούφαρο έχει την ικανότητα να μεταμφιέζεται και να γίνεται χάρμα οφθαλμών. Πολλοί άνθρωποι κοιτάνε μόνο την ωραία εξωτερική εμφάνιση του νούφαρου, αλλά κανένας τους δεν βλέπει ότι η ζωή μέσα στο νούφαρο είναι λερή και ακάθαρτη. Γι' αυτό ο Θεός λέει ότι έχει μόνο όνομα αλλά καμία ουσία -το οποίο είναι απολύτως σωστό και αληθές. Έτσι ακριβώς δεν είναι και οι άνθρωποι του Θεού σήμερα; Υπακούν και πιστεύουν στον Θεό μόνο εξωτερικά. Ενώπιον του Θεού Τον καλοπιάνουν και παρελαύνουν μπροστά Του, προκειμένου ο Θεός να μείνει ευχαριστημένος απ' αυτούς. Από μέσα τους, όμως, είναι παραγεμισμένοι με τη διεφθαρμένη σατανική διάθεση, οι κοιλιές τους είναι γεμάτες με ανηθικότητες. Έτσι, ο Θεός θέτει ερωτήματα στον άνθρωπο, ρωτώντας τον αν η αφοσίωσή του στον Θεό έχει σπιλωθεί από ανηθικότητες, αν είναι αγνή και ολόψυχη. Όταν ήταν πάροχοι υπηρεσίας, πολλοί άνθρωποι δόξαζαν τον Θεό με το στόμα τους, αλλά Τον καταριούνταν με την καρδιά τους. Με το στόμα τους έδειχναν υπακοή στον Θεό, αλλά με την καρδιά τους Τον παράκουαν. Το στόμα τους εκστόμιζε αρνητικά λόγια και στην καρδιά τους έκρυβαν εναντίωση στον Θεό. Υπήρχαν κι εκείνοι των οποίων οι ενέργειες ήταν συντονισμένες: Από το στόμα τους άφηναν να ρέουν αισχρόλογα και χειρονομούσαν με τα χέρια τους, παντελώς ακόλαστοι, δίνοντας μια ζωηρή και ρεαλιστική απεικόνιση του πραγματικού προσώπου του μεγάλου κόκκινου δράκοντα. Αξίζουν πραγματικά να αποκαλούνται γόνος του μεγάλου κόκκινου δράκοντα. Όμως σήμερα, βρίσκονται στη θέση των αφοσιωμένων παρόχων υπηρεσίας και ενεργούν ωσάν αφοσιωμένοι άνθρωποι του Θεού -τι ντροπή! Αυτό δεν προκαλεί έκπληξη· προέρχονται από τον βάλτο, οπότε δεν μπορούν να κρύψουν τα πραγματικά χρώματά τους. Καθότι ο Θεός είναι άγιος και αγνός, αληθινός και πραγματικός, η σάρκα Του έχει την προέλευσή της στο Πνεύμα. Αυτό είναι οριστικό και πέραν πάσας αμφιβολίας. Όχι μόνο είναι ικανός να καταθέσει μαρτυρία για τον ίδιο τον Θεό, αλλά είναι επίσης ικανός να εκτελέσει πλήρως το θέλημα του Θεού: αυτή είναι μία πλευρά της ουσίας του Θεού. Το γεγονός ότι η σάρκα προέρχεται από το Πνεύμα με μια εικόνα, σημαίνει ότι η σάρκα με την οποία ντύνεται το Πνεύμα είναι ουσιωδώς διαφορετική από τη σάρκα των ανθρώπων, και αυτή η διαφορά έγκειται κατά κύριο λόγο στο πνεύμα τους. Σε αυτό που αναφέρεται το Πνεύμα με μια εικόνα είναι το πώς, ως αποτέλεσμα της κάλυψής Του με κανονική ανθρώπινη φύση, η θεϊκή φύση έχει την ικανότητα να εργάζεται εντός φυσιολογικά, κάτι που δεν είναι καθόλου υπερφυσικό και δεν περιορίζεται από την ανθρώπινη φύση. Η «εικόνα του Πνεύματος» αναφέρεται στην πλήρη θεϊκή φύση και δεν περιορίζεται από την ανθρώπινη φύση. Έτσι, η έμφυτη διάθεση του Θεού και η αληθινή εικόνα Του μπορούν να βιωθούν πλήρως μέσα από την ενσάρκωση, η οποία δεν είναι μόνο κανονική και αμετάβλητη, αλλά έχει επίσης μεγαλοπρέπεια και οργή. Η πρώτη ενσάρκωση μπορούσε μόνο να παρουσιάσει τον Θεό σύμφωνα με τις αντιλήψεις των ανθρώπων, δηλαδή, Εκείνος ήταν ικανός μόνο να εκτελεί σημεία και τέρατα και να δίνει προφητείες. Συνεπώς, Εκείνος δεν βίωσε πλήρως την πραγματικότητα του Θεού, οπότε δεν ήταν η ενσωμάτωση του Πνεύματος με μια εικόνα· δεν ήταν τίποτε άλλο, παρά η απευθείας εμφάνιση της θεϊκής φύσης. Και επειδή υπερέβη την κανονική ανθρώπινη φύση, δεν αποκαλούταν ο ίδιος πλήρης, πρακτικός Θεός, αλλά είχε κάτι από τον αόριστο Θεό στον ουρανό, ήταν ο Θεός των αντιλήψεων των ανθρώπων. Αυτή είναι η ουσιαστική διαφορά ανάμεσα στις δύο ενσαρκώσεις.

Από το υψηλότερο σημείο του σύμπαντος, ο Θεός παρακολουθεί την κάθε κίνηση του ανθρώπου, όλα όσα λένε και κάνουν οι άνθρωποι. Παρατηρεί ακόμα και τις πιο ενδόμυχες σκέψεις τους με απόλυτη διαύγεια, δεν τις παραβλέπει. Έτσι, τα λόγια του Θεού διαπερνούν απευθείας την καρδιά των ανθρώπων, χτυπούν σε κάθε σκέψη τους και είναι εύστοχα και αλάνθαστα. «Αν και ο άνθρωπος "γνωρίζει" το Πνεύμα Μου, εξακολουθεί να το προσβάλλει. Τα λόγια Μου ξεμπροστιάζουν την άσχημη όψη όλων των ανθρώπων και ξεμπροστιάζουν τις πιο ενδόμυχες σκέψεις όλων των ανθρώπων, καθιστούν τους πάντες επάνω στη γη να καταρρεύσουν υπό τον εξονυχιστικό έλεγχο Μου». Από αυτό μπορεί να φανεί ότι, παρόλο που οι απαιτήσεις του Θεού από τους ανθρώπους δεν είναι υψηλές, οι άνθρωποι εξακολουθούν να είναι ανίκανοι να υπομείνουν τον εξονυχιστικό έλεγχο από το Πνεύμα του Θεού. «Ωστόσο, παρόλο που ο άνθρωπος καταρρέει, η καρδιά του δεν τολμά να απομακρυνθεί από Εμένα. Απ' όλα τα πλάσματα, ποιος δεν Με αγαπά λόγω των πράξεών Μου;» Αυτό είναι ακόμα πιο ενδεικτικό της πλήρους σοφίας και παντοδυναμίας του Θεού, συνεπώς αποκαλύπτει όλα όσα σκέφτονταν οι άνθρωποι του Θεού, όταν ήταν στη θέση των παρόχων υπηρεσίας: Παρόλο που, μετά από συναλλαγές που κατέληξαν σε αποτυχία, οι «εκατοντάδες χιλιάδες» ή τα «εκατομμύρια» μέσα στο μυαλό τους εκμηδενίστηκαν, λόγω των διοικητικών διαταγμάτων του Θεού και λόγω της μεγαλοπρέπειας και της οργής του Θεού, ακόμα κι αν έσκυβαν το κεφάλι σκυθρωποί, εξακολουθούσαν να υπηρετούν τον Θεό με αρνητικότητα, όλες οι παλιές πρακτικές τους κατέληξαν κενές περιεχομένου και απολύτως ξεχασμένες· αντιθέτως, έκαναν τα πράγματα κατά βούληση ώστε να είναι αυτοί και όλοι οι άλλοι ευχαριστημένοι, ώστε να διασκεδάζουν, προκειμένου να περνάει η ώρα και να μην κάνουν τίποτα... Αυτό συνέβαινε πραγματικά ανάμεσα στους ανθρώπους. Έτσι, ο Θεός ανοίγεται στους ανθρώπους και λέει: «Ποιος δεν έχει λαχτάρα για Εμένα, ως αποτέλεσμα των λόγων Μου; Σε ποιον δεν γεννιούνται αισθήματα αφοσίωσης, λόγω της αγάπης Μου;» Για να πούμε την αλήθεια, όλοι οι άνθρωποι είναι πρόθυμοι να αποδεχθούν τα λόγια του Θεού και δεν υπάρχει ούτε ένας ανάμεσά τους που να μην του αρέσει να διαβάζει τα λόγια του Θεού -απλώς είναι ανίκανοι να κάνουν τα λόγια του Θεού πράξη, επειδή τους εμποδίζει η ίδια τους η φύση. Αφότου διαβάσουν τα λόγια του Θεού, πολλοί άνθρωποι δεν αντέχουν να αποχωριστούν τα λόγια του Θεού και η αγάπη για τον Θεό αναβλύζει μέσα τους. Έτσι, για άλλη μια φορά, ο Θεός καταριέται τον Σατανά και, για άλλη μια φορά, ξεσκεπάζει το άσχημο πρόσωπό του. «Η εποχή που ο Σατανάς δρα ανεξέλεγκτα και είναι τρελά δεσποτικός» είναι επίσης η ίδια εποχή που ο Θεός ξεκινά το επίσημο, σπουδαίο έργο Του επάνω στη γη. Στη συνέχεια, ξεκινά το έργο της εξόντωσης του κόσμου. Αυτό σημαίνει ότι όσο πιο ανεξέλεγκτα δρα ο Σατανάς, τόσο πιο πολύ πλησιάζει η ημέρα του Θεού, οπότε, όσο περισσότερο μιλάει ο Θεός για την προστυχιά του Σατανά, τόσο φαίνεται ότι η ήμερα κατά την οποία ο Θεός θα εξοντώσει τον κόσμο πλησιάζει. Αυτή είναι η αναγγελία του Θεού στον Σατανά.

Γιατί ο Θεός λέει επανειλημμένα «...και πίσω από την πλάτη Μου επιδίδονται σε εκείνες τις 'αξιέπαινες' βρώμικες δοσοληψίες. Πιστεύετε ότι η σάρκα, με την οποία είμαι ενδεδυμένος, δεν γνωρίζει τίποτα για τις ενέργειές σας, τη συμπεριφορά σας και τα λόγια σας;» Δεν τα έχει πει αυτά τα λόγια απλώς μία και δύο. Γιατί συμβαίνει αυτό; Όταν οι άνθρωποι δεχθούν την παρηγοριά του Θεού και μάθουν για τη θλίψη που νιώθει ο Θεός για τον άνθρωπο, τους είναι εύκολο να ξεχάσουν το παρελθόν καθώς αγωνίζονται να προχωρήσουν προς τα εμπρός. Όμως, ο Θεός δεν είναι διόλου επιεικής απέναντι στον άνθρωπο: Συνεχίζει να παρακολουθεί τις σκέψεις των ανθρώπων. Συνεπώς, ζητάει πολλάκις από τους ανθρώπους να έχουν γνώθι σαυτόν, να σταματήσουν τις ακολασίες, να μην επιδίδονται σε εκείνες τις 'αξιέπαινες' βρώμικες δοσοληψίες και να μην εξαπατήσουν ποτέ ξανά τον ενσαρκωμένο Θεό. Παρόλο που η φύση των ανθρώπων δεν αλλάζει, ωφελεί να τους το υπενθυμίζει μερικές φορές. Μετά απ' αυτό, ο Θεός μιλάει από την πλευρά του ανθρώπου, ώστε να αποκαλύψει τα μυστήρια σ' αυτόν: «Για πολλά χρόνια υπέμεινα τον άνεμο και τη βροχή, οπότε κι Εγώ έχω βιώσει την πίκρα του κόσμου των ανθρώπων. Ωστόσο, με έναν πιο προσεκτικό λογισμό, καμία ταλαιπωρία, όσο μεγάλη κι αν είναι, δεν μπορεί να κάνει τον ενσώματο άνθρωπο να χάσει την ελπίδα του για Εμένα, πόσο μάλλον οποιαδήποτε γλυκύτητα μπορεί να κάνει τον ενσώματο άνθρωπο να γίνει κρύος, βαρύθυμος ή απαξιωτικός απέναντί Μου. Η αγάπη του ανθρώπου για Εμένα περιορίζεται πραγματικά είτε στην έλλειψη πόνου είτε στην έλλειψη γλυκύτητας;» «Όλα υπό τον ήλιο είναι κενά», αυτά τα λόγια έχουν όντως βαθύτερο νόημα. Γι' αυτό ο Θεός λέει ότι τίποτα δεν μπορεί να κάνει τον άνθρωπο να χάσει την ελπίδα του γι' Αυτόν ή να γίνει κρύος απέναντί Του. Αν οι άνθρωποι δεν αγαπάνε τον Θεό, τότε θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι νεκροί· αν δεν αγαπούν τον Θεό, τότε τα βάσανά τους είναι μάταια, οι ευλογίες τους κενές και προστίθενται στις αμαρτίες τους. Επειδή δεν υπάρχει ούτε ένας που να αγαπάει πραγματικά τον Θεός, Εκείνος λέει, «η αγάπη του ανθρώπου για Εμένα περιορίζεται πραγματικά είτε στην έλλειψη πόνου είτε στην έλλειψη γλυκύτητας;» Στον κόσμο των ανθρώπων, πώς θα μπορούσε να υπάρχει κανείς χωρίς πόνο ή γλυκύτητα; Ξανά και ξανά ο Θεός λέει, «ούτε ένας άνθρωπος δεν έχει ποτέ πραγματικά δει το πρόσωπό Μου και δεν έχει ποτέ πραγματικά ακούσει τη φωνή Μου, επειδή δεν Με γνωρίζει πραγματικά». Ο Θεός λέει ότι ο άνθρωπος δεν Τον γνωρίζει πραγματικά, ωστόσο, γιατί ζητά από τον άνθρωπο να Τον γνωρίσει; Δεν είναι αυτό αντιφατικό; Κάθε ένα από τα λόγια του Θεού έχει συγκεκριμένο στόχο. Επειδή ο άνθρωπος έχει γίνει ανάλγητος, ο Θεός επιστρατεύει μια αρχή, σύμφωνα με την οποία επιτελεί το 100% του έργου Του στον άνθρωπο, προκειμένου να πετύχει, τελικά, 0,1 τοις εκατό στην καρδιά του ανθρώπου. Αυτή είναι η μέθοδος με την οποία εργάζεται ο Θεός, και ο Θεός πρέπει να ενεργεί με αυτόν τον τρόπο, ώστε να πετύχει τους στόχους τους. Αυτή ακριβώς είναι η σοφία των λόγων του Θεού. Το έχετε αντιληφθεί αυτό;

Ο Θεός λέει: «Όταν αποκαλύπτω ευθέως τα μυστήριά Μου και καθιστώ ολοφάνερο το θέλημά Μου ως ενσαρκωμένος, εσείς ούτε που το προσέχετε· ακούτε τον ήχο, αλλά δεν καταλαβαίνετε το νόημα. Είμαι καταβεβλημένος από τη στεναχώρια. Παρόλο που είμαι ενσαρκωμένος, δεν είμαι ικανός να κάνω το έργο της ενσώματης διακονίας». Από μία άποψη, αυτά τα λόγια κάνουν τους ανθρώπους, λόγω της αναλγησίας τους, να πάρουν την πρωτοβουλία και να συνεργαστούν με τον Θεό· από μια άλλη άποψη, ο Θεός αποκαλύπτει το πραγματικό πρόσωπο της θεϊκής Tου φύσης μέσα από τη σάρκα. Επειδή το ανάστημα των ανθρώπων είναι υπερβολικά μικρό, η αποκάλυψη της θεϊκής φύσης, κατά τη διάρκεια της περιόδου που ο Θεός είναι ενσαρκωμένος, έγκειται αποκλειστικά στις ικανότητες αποδοχής των ανθρώπων. Κατά το στάδιο αυτό του έργου, οι περισσότεροι άνθρωποι παραμένουν ανίκανοι για πλήρη αποδοχή, το οποία αποτελεί επαρκή απόδειξη του πόσο ισχνή είναι η ικανότητά τους για αποδοχή. Έτσι, η θεϊκή φύση δεν πραγματοποιεί εξ ολοκλήρου την αρχική της λειτουργία όταν εργάζεται· είναι μόνο ένα μικρό μέρος αυτής. Αυτό δείχνει ότι κατά την πραγματοποίηση του έργου στο μέλλον, η θεϊκή φύση θα αποκαλυφθεί σταδιακά, σύμφωνα με την κατάσταση της ανάκτησης του ανθρώπου. Η θεϊκή φύση, ωστόσο, δεν εξελίσσεται σταδιακά, παρά είναι αυτό που ουσιαστικά έχει ο ενσαρκωμένος Θεός και δεν μοιάζει με το ανάστημα του ανθρώπου.

Υπήρχε ένας στόχος και ένα νόημα στη δημιουργία του ανθρώπου από τον Θεό, γι' αυτό ο Θεός είπε, «αν ο άνθρωπος είχε καταστραφεί από την οργή Μου, ποιο θα ήταν το νόημα της δημιουργίας του ουρανού και τη γης από Εμένα;» Αφότου ο άνθρωπος έγινε διεφθαρμένος, ο Θεός σχεδίασε την απόκτηση μιας μερίδας ανθρώπων για δική Του απόλαυση. Δεν είναι ότι όλοι οι άνθρωποι πρόκειται να καταστραφούν ή να εξολοθρευτούν με την παραμικρή παραβίαση των διοικητικών διαταγμάτων του Θεού. Δεν είναι αυτό το θέλημα του Θεού. Όπως είπε ο Θεός, αυτό θα ήταν ανούσιο. Είναι ακριβώς εξαιτίας αυτής της «ανουσιότητας» που έχει γίνει ολοφάνερη η σοφία του Θεού. Δεν υπάρχει πολύ μεγαλύτερο νόημα όταν ο Θεός μιλάει και εργάζεται με πολλά διαφορετικά μέσα, προκειμένου να παιδεύσει, να κρίνει και να κατατροπώσει όλους τους ανθρώπους, επιλέγοντας τελικά εκείνους που Τον αγαπάνε πραγματικά; Και αυτός ακριβώς είναι ο τρόπος με τον οποίον αποκαλύπτονται οι πράξεις του Θεού, οπότε και η δημιουργία του ανθρώπου αποκτά μεγαλύτερο νόημα. Γι' αυτό, τα περισσότερα από τα λόγια του Θεού έρχονται και παρέρχονται· αυτό γίνεται προκειμένου να επιτευχθεί ένας στόχος, και μόνο αυτή είναι η πραγματικότητα ορισμένων εκ των λόγων Του.

από «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»