Η γνώση του Θεού είναι το μονοπάτι για φόβο Θεού και αποφυγή του κακού
Ο καθένας πρέπει να εξετάζει εκ νέου την ζωή του με βάση την πίστη του στον Θεό, για να δει αν κατά την αναζήτηση του Θεού έχει πραγματικά καταλάβει, πραγματικά κατανοήσει και πραγματικά γνωρίσει τον Θεό, αν πραγματικά γνωρίζει τι συμπεριφορά έχει ο Θεός προς τους διάφορους τύπους ανθρώπων κι αν πραγματικά καταλαβαίνει τις βουλές του Θεού για τον εαυτό του και πώς Εκείνος καθορίζει την κάθε πράξη του ανθρώπου. Ο Θεός αυτός, ο οποίος βρίσκεται πάντα στο πλευρό σου, καθοδηγώντας την πρόοδό σου, ορίζοντας το πεπρωμένο σου και εκπληρώνοντας τις ανάγκες σου, σε τελική ανάλυση πόσα καταλαβαίνεις και πόσα πραγματικά γνωρίζεις για Αυτόν; Γνωρίζεις τι προορίζει Εκείνος για σένα κάθε μέρα; Γνωρίζεις τις αρχές και τον σκοπό όπου βασίζει την κάθε Του πράξη; Γνωρίζεις πώς σε οδηγεί Εκείνος; Γνωρίζεις τους τρόπους με τους οποίους σε προμηθεύει Εκείνος; Γνωρίζεις τις μεθόδους με τις οποίες σε καθοδηγεί Εκείνος; Γνωρίζεις τι εύχεται να λάβει Εκείνος και τι επιθυμεί Εκείνος να καταφέρει πάνω σου; Γνωρίζεις τη στάση που παίρνει Εκείνος ως προς τους πολυποίκιλους τρόπους με τους οποίους συμπεριφέρεσαι; Γνωρίζεις αν είσαι αγαπητό πρόσωπο σε Αυτόν; Γνωρίζεις την προέλευση της δικής Του χαράς, του θυμού, της λύπης και της ευχαρίστησης, των σκέψεων και των ιδεών Του πίσω από αυτά, και την ουσία Του; Γνωρίζεις, εν τέλει, τι είδους Θεός είναι ο Θεός στον οποίο πιστεύεις; Μήπως είναι αυτές και άλλες παρόμοιες ερωτήσεις κάτι που δεν έχεις ποτέ καταλάβει ή σκεφτεί; Κατά την επιδίωξη της πίστης σου στον Θεό, έχεις, μέσω πραγματικής εκτίμησης και εμπειρίας του λόγου τού Θεού, ξεκαθαρίσει τις παρανοήσεις σου σχετικά με Αυτόν; Αφότου έλαβες την πειθαρχία και συμμόρφωση του Θεού, έχεις φτάσει σε γνήσια υποταγή και αγάπη; Από την παίδευση και κρίση του Θεού, έχεις γνωρίσει την επαναστατική και σατανική φύση του ανθρώπου και έχεις αποκτήσει μια μικρή κατανόηση της αγιότητας του Θεού; Κάτω από την καθοδήγηση και διαφώτιση του λόγου του Θεού, έχεις αρχίσει να αποκτάς μια καινούργια άποψη για τη ζωή; Εν μέσω της δοκιμασίας που σου έχει στείλει ο Θεός, έχεις νιώσει την αδιαλλαξία Του στα παραπτώματα του ανθρώπου καθώς και τι απαιτεί Εκείνος από εσένα και πώς σε σώζει; Εάν δεν γνωρίζεις πώς είναι να παρανοείς τον Θεό, ή πώς να ξεκαθαρίσεις αυτήν την παρανόηση, τότε μπορεί κάποιος να πει πως δεν έχεις έρθει ποτέ σε πραγματική επικοινωνία με τον Θεό, και δεν έχεις ποτέ καταλάβει τον Θεό, ή τουλάχιστον ότι ποτέ δεν επιθύμησες να Τον καταλάβεις. Εάν δεν γνωρίζεις τι είναι η πειθαρχία και η συμμόρφωση του Θεού, τότε σίγουρα δεν ξέρεις τι είναι η υποταγή και η αγάπη, ή τουλάχιστον δεν έχεις ποτέ υποταγεί στον Θεό και δεν Τον έχεις ποτέ αγαπήσει. Εάν δεν έχεις εμπειρία από την παίδευση και την κρίση του Θεού, τότε σίγουρα δεν γνωρίζεις την αγιότητά του, και γνωρίζεις ακόμα λιγότερο ποια είναι η επανάσταση του ανθρώπου. Εάν αληθινά δεν είχες ποτέ σωστή άποψη για τη ζωή, ή σωστό στόχο στη ζωή, αλλά είσαι ακόμα αμήχανος και αναποφάσιστος για τον μελλοντικό σου δρόμο στη ζωή, ακόμα και σε σημείο να διστάζεις να προχωρήσεις μπροστά, τότε είναι σίγουρο πως δεν έχεις δεχτεί ποτέ αληθινά τη διαφώτιση και την καθοδήγηση του Θεού, και θα μπορούσε κάποιος να πει πως δεν έχεις ποτέ αληθινά αποκτήσει τα εφόδια ή την ανανέωση από τον λόγο του Θεού. Εάν δεν έχεις υποστεί ήδη την δοκιμασία του Θεού, τότε είναι αυτονόητο πως σίγουρα δεν ξέρεις τι είναι η αδιαλλαξία του Θεού για τα παραπτώματα του ανθρώπου, και ούτε καταλαβαίνεις τι απαιτεί από εσένα ο Θεός τελικά, και ακόμα λιγότερο, εν τέλει, τη δουλειά Του να κατευθύνει και να σώζει τον άνθρωπο. Δεν έχει σημασία πόσα χρόνια πιστεύει κάποιος στον Θεό, αν δεν έχει ποτέ γνωρίσει ή αντιληφθεί τίποτα από τον λόγο του Θεού, τότε σίγουρα δεν βαδίζει προς τη σωτηρία, η πίστη του στον Θεό είναι βεβαίως χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο, η γνώση του για τον Θεό είναι βεβαίως μηδενική κι είναι αυτονόητο ότι δεν έχει ιδέα πώς είναι να σέβεται τον Θεό.
Τα υπάρχοντα του Θεού και το Είναι Του, η ουσία του Θεού, η διάθεση του Θεού, όλα, έχουν γίνει γνωστά στον άνθρωπο από τον λόγο του Θεού. Όταν βιώνει τον λόγο του Θεού, ο άνθρωπος στην προσπάθεια να καταφέρει να τον υλοποιήσει καταλαβαίνει τον σκοπό πίσω από τον λόγο του Θεού, και καταλαβαίνει την πηγή και το βάθος του λόγου του Θεού, καταλαβαίνει και εκτιμά το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα του λόγου του Θεού. Για την ανθρωπότητα, αυτά είναι πράγματα που πρέπει ο άνθρωπος να βιώσει, να κατανοήσει και να προσεγγίσει για να προσεγγίσει και την αλήθεια και τη ζωή, να κατανοήσει τις προθέσεις του Θεού, να μεταμορφώσει τη διάθεσή του και να μπορέσει να υποταχθεί στην κυριαρχία και στα σχέδια του Θεού. Την ίδια στιγμή που ο άνθρωπος βιώνει, κατανοεί και προσεγγίζει αυτά τα πράγματα, αποκτά σταδιακά μία κατανόηση του Θεού, και τότε θα έχει επίσης αποκτήσει διαφορετικούς βαθμούς γνώσης σχετικά με Αυτόν. Αυτή η κατανόηση και γνώση δεν προέρχεται από κάτι που ο άνθρωπος έχει φανταστεί ή συνθέσει, αλλά από τα πράγματα που εκτιμά, βιώνει, νιώθει και επιβεβαιώνει μέσα του. Μόνο αφού έχει εκτιμήσει, βιώσει, νιώσει και επιβεβαιώσει αυτά τα πράγματα ο άνθρωπος, αποκτά περιεχόμενο η γνώση του για τον Θεό, μόνο που η γνώση που αποκτά εκείνη τη στιγμή θα είναι πραγματική, αληθινή και ακριβής και αυτή η διαδικασία - της απόκτησης πραγματικής κατανόησης και γνώσης για τον Θεό όταν εκτιμά, βιώνει, νιώθει και επιβεβαιώνει τον λόγο Του - δεν είναι παρά η αληθινή επικοινωνία μεταξύ ανθρώπου και Θεού. Εν μέσω αυτού του είδους επικοινωνίας, ο άνθρωπος φτάνει στο σημείο να καταλάβει και πραγματικά αντιλαμβάνεται τις προθέσεις του Θεού, φτάνει να καταλαβαίνει πραγματικά και να γνωρίζει τα υπάρχοντα και το Είναι του Θεού, φτάνει πραγματικά να καταλάβει και να γνωρίσει την ουσία του Θεού, σταδιακά καταλαβαίνει και γνωρίζει τη διάθεση του Θεού, φτάνει σε πραγματική βεβαιότητα, και σε έναν σωστό ορισμό σχετικά με το κράτος του Θεού σε όλη την πλάση, και κερδίζει ουσιαστική σχέση με τον Θεό και γνώση της ταυτότητας και θέσης του Θεού. Εν μέσω αυτού του είδους επικοινωνίας, ο άνθρωπος αλλάζει, βήμα-βήμα, τις ιδέες του για τον Θεό, δεν Τον φαντάζεται πλέον φτιαγμένο από αέρα, δεν αφήνει τις υποψίες του για Αυτόν να Τον κατακλύζουν, δεν Τον παρανοεί, δεν Τον καταδικάζει, δεν Του ασκεί κριτική, δεν Τον αμφισβητεί. Κατά συνέπεια, ο άνθρωπος θα έχει λιγότερες διαφωνίες με τον Θεό, θα έχει λιγότερες συγκρούσεις με τον Θεό, και οι περιπτώσεις στις οποίες επαναστατεί κατά του Θεού θα είναι λιγότερες. Αντιστρόφως, η επιθυμία του ανθρώπου για αγάπη και υποταγή στον Θεό θα μεγαλώσει, κι η ευλάβεια προς τον Θεό θα γίνεται πιο αληθινή και πιο βαθιά. Εν μέσω αυτού του είδους επικοινωνίας, ο άνθρωπος όχι μόνο θα αποκτήσει την αλήθεια και το βάπτισμα της ζωής, αλλά ταυτόχρονα θα αποκτήσει και πραγματική γνώση για τον Θεό. Εν μέσω αυτού του είδους επικοινωνίας, όχι μόνο θα μεταμορφωθεί η διάθεση του ανθρώπου και θα λάβει τη σωτηρία, αλλά ταυτόχρονα θα αποκομίσει την πραγματική ευλάβεια και λατρεία ενός δημιουργήματος προς τον Θεό. Έχοντας αυτού του είδους την επικοινωνία, η πίστη του ανθρώπου στον Θεό δεν θα είναι πλέον μία λευκή κόλλα χαρτί, ή μια υπόσχεση που προσφέρεται μόνο με τα λόγια, ή μία μορφή τυφλής επιδίωξης και ειδωλοποίησης. Μόνο με αυτού του είδους την επικοινωνία θα ωριμάσει η ζωή του ανθρώπου μέρα με τη μέρα, και μόνο τώρα η διάθεσή του θα μεταμορφώνεται σταδιακά, κι η πίστη του στον Θεό, βήμα-βήμα, από ασαφής και αβέβαιη πίστη θα μετατραπεί σε πραγματική υποταγή και αγάπη, σε πραγματική ευλάβεια. Ο άνθρωπος επίσης, στην αναζήτηση του Θεού, θα αλλάξει σταδιακά την στάση του από παθητική σε ενεργητική, από κάποιον που δέχεται ενέργειες σε κάποιον που ο ίδιος αναλαμβάνει θετική δράση. Μόνο με αυτού του είδους την επικοινωνία θα φτάσει ο άνθρωπος σε πραγματική κατανόηση του Θεού, σε πραγματική γνώση του Θεού. Επειδή η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων δεν έχουν εισέλθει ποτέ σε πραγματική επικοινωνία με τον Θεό, η γνώση τους για τον Θεό σταματά σε θεωρητικό επίπεδο, στο επίπεδο των γραμμάτων και των δογμάτων. Αυτό σημαίνει ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων, άσχετα με το πόσα χρόνια πιστεύουν στον Θεό, βρίσκονται, από την άποψη της γνώσης του Θεού, στο σημείο από το οποίο ξεκίνησαν, κολλημένοι στα θεμέλια των παραδοσιακών μορφών υποταγής, με τα μπιχλιμπίδια του μύθου και της φεουδαρχικής δεισιδαιμονίας. Το γεγονός ότι η γνώση του ανθρώπου για τον Θεό θα πρέπει να είναι κολλημένη στις απαρχές της, την καθιστά σχεδόν ανύπαρκτη. Εκτός από την επιβεβαίωση του ανθρώπου για την θέση του Θεού και την ταυτότητά Του, η πίστη του ανθρώπου στον Θεό βρίσκεται ακόμα σε στάδιο ασαφούς αβεβαιότητας. Σε αυτή την περίπτωση, λοιπόν, πόση ευλάβεια μπορεί να έχει ο άνθρωπος για τον Θεό;
Άσχετα με το πόσο ακράδαντα πιστεύεις στην ύπαρξη του Θεού, αυτό δεν μπορεί να πάρει τη θέση της γνώσης σου για τον Θεό, ούτε της ευλάβειάς σου για τον Θεό. Άσχετα με το πόσο έχεις απολαύσει τις ευλογίες Του και την χάρη Του, αυτό δεν μπορεί να πάρει τη θέση της γνώσης σου για τον Θεό. Άσχετα με το πόσο πρόθυμος είσαι να αφιερώσεις το είναι σου και να αναλώσεις το είναι σου για χάρη Του, αυτό δεν μπορεί να πάρει τη θέση της γνώσης σου για τον Θεό. Ίσως να έχεις αποκτήσει τόση οικειότητα με τον λόγο του Θεού, ή ακόμη και να τον γνωρίζεις απέξω και ανακατωτά, αλλά αυτό δεν μπορεί να πάρει τη θέση της γνώσης σου για τον Θεό. Όσο προσηλωμένος και να είναι ο άνθρωπος ακολουθώντας τον Θεό, αν δεν έχει αισθανθεί ποτέ πραγματική επικοινωνία με τον Θεό, ή αν δεν έχει βιώσει πραγματικά τον λόγο του Θεού, τότε η γνώση του για τον Θεό δεν είναι περισσότερο από ένα απόλυτο κενό ή μία ατελείωτη ονειροπόληση. Παρόλο που ίσως να έχεις αποκτήσει κάποια επαφή με τον Θεό ή να Τον έχεις συναντήσει πρόσωπο με πρόσωπο, η γνώση σου για τον Θεό θα ήταν ακόμα μηδενική, και η ευλάβειά σου για τον Θεό τίποτα παραπάνω από ένα κενό σύνθημα ή ένα ιδανικό.
Πολλοί άνθρωποι κρατούν τον λόγο του Θεού για να τον διαβάζουν καθημερινά, ακόμα και σε σημείο να αποστηθίζουν προσεκτικά όλα τα κλασικά χωρία του ως το πιο πολύτιμο απόκτημά τους και, επιπλέον, κηρύττουν τον λόγο του Θεού παντού, εφοδιάζοντας και βοηθώντας άλλους μέσω του λόγου Του. Πιστεύουν ότι με το να το κάνουν, γίνονται μάρτυρες του Θεού, γίνονται μάρτυρες του λόγου Του, ότι με το να το κάνουν, ακολουθούν την οδό του Θεού· πιστεύουν ότι με το να το κάνουν, ζουν σύμφωνα με τον λόγο του Θεού, ότι με το να το κάνουν, φέρνουν τον λόγο Του στην πραγματική ζωή τους, ότι κάνοντάς το θα μπορέσουν να λάβουν τον έπαινο του Θεού, να σωθούν και να οδηγηθούν στην τελείωση. Αλλά, ακόμα και καθώς κηρύσσουν τον λόγο του Θεού, δεν συμμορφώνονται ποτέ με τον λόγο του Θεού στην πράξη, ούτε προσπαθούν να συμβαδίσουν με αυτό που αποκαλύπτεται στον λόγο του Θεού. Αντίθετα, χρησιμοποιούν τον λόγο του Θεού για να κερδίσουν τη λατρεία και την εμπιστοσύνη των άλλων με απάτη, για να εισέλθουν στη διαχείριση μόνοι τους και για να καταχραστούν και να κλέψουν τη δόξα του Θεού. Ελπίζουν, μάταια, να χρησιμοποιήσουν την ευκαιρία που παρέχεται με τη διάδοση του λόγου του Θεού για να τους απονεμηθεί η κατεργασία και ο έπαινος του Θεού. Πόσα χρόνια έχουν περάσει, αλλά όχι μόνο δεν έχουν καταφέρει αυτοί οι άνθρωποι να κερδίσουν τον έπαινο του Θεού ενώ κηρύττουν τον λόγο του Θεού, όχι μόνο δεν έχουν καταφέρει να ανακαλύψουν την οδό που θα πρέπει να ακολουθήσουν ενώ γίνονται μάρτυρες του λόγου του Θεού, όχι μόνο δεν έχουν βοηθήσει ή εφοδιάσει τον εαυτό τους ενώ εφοδιάζουν και βοηθούν άλλους με τον λόγο του Θεού, και όχι μόνο δεν έχουν καταφέρει να γνωρίσουν τον Θεό ή να αφυπνίσουν μέσα τους πραγματικό σεβασμό για τον Θεό ενώ κάνουν όλα αυτά τα πράγματα, αλλά, αντίθετα, οι παρανοήσεις τους σχετικά με τον Θεό γίνονται όλο και βαθύτερες, η έλλειψη εμπιστοσύνης τους προς τον Θεό όλο και σοβαρότερη και οι φαντασιώσεις τους σχετικά με Αυτόν όλο και πιο υπερβολικές. Εφοδιασμένοι και καθοδηγούμενοι από τις θεωρίες τους για τον λόγο του Θεού, δίνουν την εντύπωση ότι είναι τελείως στο στοιχείο τους, ότι χρησιμοποιούν τις ικανότητές τους χωρίς μεγάλη προσπάθεια, ότι έχουν βρει τον σκοπό της ζωής τους, την αποστολή τους, και ότι έχουν εξασφαλίσει μία νέα ζωή και ότι έχουν σωθεί, ότι, με τον λόγο του Θεού να βγαίνει με τόση ευκολία από το στόμα τους, έχουν εξασφαλίσει πρόσβαση στην αλήθεια, έχουν καταλάβει τις προθέσεις του Θεού και έχουν ανακαλύψει το μονοπάτι της γνώσης του Θεού, ότι, ενώ κηρύττουν τον λόγο του Θεού, έρχονται συχνά πρόσωπο με πρόσωπο με τον Θεό. Επίσης, συχνά «συγκινούνται» σε σημείο που τους πιάνουν κρίσεις θρήνου και, συχνά καθοδηγούμενοι από τον «Θεό» στον λόγο του Θεού, δίνουν την εντύπωση ότι πιάνονται αδιάκοπα από την ειλικρινή φροντίδα και την καλή Του πρόθεση και, ταυτόχρονα, ότι έχουν κατανοήσει τη σωτηρία του ανθρώπου από τον Θεό και τη διαχείρισή Του, ότι έχουν γνωρίσει την ουσία Του και ότι έχουν καταλάβει τη δίκαιη διάθεσή Του. Πάνω σε αυτήν τη βάση, φαίνεται να πιστεύουν ακόμα πιο ακράδαντα στην ύπαρξη του Θεού, να έχουν μεγαλύτερη επίγνωση της εξυψωμένης θέσης Του και να νιώθουν ακόμα πιο βαθιά το μεγαλείο και την υπεροχή Του. Βυθισμένοι στην επιφανειακή γνώση του λόγου του Θεού, φαίνεται ότι η πίστη τους έχει αυξηθεί, η αποφασιστικότητά τους να υπομείνουν ταλαιπωρία έχει ενισχυθεί και η γνώση τους για τον Θεό έχει γίνει βαθύτερη. Αγνοούν πως, μέχρι να βιώσουν αληθινά τον λόγο του Θεού, όλη τους η γνώση για τον Θεό και οι ιδέες τους σχετικά με Αυτόν προέρχονται από την ίδια τη διάπυρη φαντασία και τις εικασίες τους. Η πίστη τους δεν θα άντεχε σε καμία δοκιμασία από τον Θεό, η υποτιθέμενη πνευματικότητα και το ανάστημά τους απλά δεν θα άντεχαν στη δοκιμασία ή την επιθεώρηση του Θεού, η αποφασιστικότητά τους δεν είναι παρά ένα κάστρο χτισμένο στην άμμο και η υποτιθέμενη γνώση τους για τον Θεό δεν είναι παρά ένα αποκύημα της φαντασίας τους. Στην πραγματικότητα, αυτοί οι άνθρωποι, που έχουν, κατά κάποιον τρόπο, καταβάλλει πολλή προσπάθεια στον λόγο του Θεού, δεν έχουν καταλάβει ποτέ μα ποτέ τι είναι πραγματική πίστη, τι είναι πραγματική υποταγή, τι είναι πραγματική φροντίδα ή τι είναι πραγματική γνώση του Θεού. Παίρνουν τη θεωρία, τη φαντασία, τη γνώση, το χάρισμα, την παράδοση, τη δεισιδαιμονία, ακόμα και τις ηθικές αξίες της ανθρωπότητας, και τις μετατρέπουν σε «επενδυτικό κεφάλαιο» και «στρατιωτικά όπλα» για την πίστη στον Θεό και την επιδίωξή Του, και ακόμα τις μετατρέπουν στα θεμέλια της πίστης τους στον Θεό και της επιδίωξής Του. Ταυτόχρονα, παίρνουν επίσης αυτό το κεφάλαιο και τον οπλισμό, και τα μετατρέπουν σε μαγικό φυλαχτό για να γνωρίσουν τον Θεό, για να εκπληρώσουν και να αντιμετωπίσουν την επιθεώρηση, τη δοκιμασία, την παίδευση και την κρίση του Θεού. Στο τέλος, αυτό που αποκομίζουν, και πάλι δεν αποτελείται παρά μόνο από συμπεράσματα σχετικά με τον Θεό βουτηγμένα σε θρησκευτική χροιά, σε φεουδαρχική δεισιδαιμονία και σε καθετί ρομαντικό, αλλόκοτο και αινιγματικό, και ο τρόπος που γνωρίζουν και ορίζουν τον Θεό είναι φτιαγμένος από το ίδιο καλούπι με αυτόν των ανθρώπων που πιστεύουν μόνο σε μια ανώτερη δύναμη ή στον Γέροντα στον ουρανό, ενώ η πραγματικότητα, η ουσία, η διάθεση, τα υπάρχοντα και το Είναι του Θεού, και ούτω καθεξής - όλα αυτά που έχουν σχέση με τον ίδιο τον αληθινό Θεό - είναι πράγματα που η αντίληψή τους δεν έχει καταφέρει να κατανοήσει, με τα οποία η αντίληψή τους είναι τελείως άσχετη, ακόμη και εκ διαμέτρου αντίθετη. Με αυτόν τον τρόπο, παρόλο που ζουν υπό τη φροντίδα και την τροφή του λόγου του Θεού, είναι, ωστόσο, ανίκανοι να διανύσουν αληθινά το μονοπάτι του φόβου του Θεού και της αποφυγής του κακού. Ο αληθινός λόγος γι' αυτό είναι ότι δεν έχουν εξοικειωθεί ποτέ με τον Θεό, ούτε είχαν ποτέ πραγματική επαφή ή επικοινωνία με Αυτόν, κι έτσι είναι αδύνατον γι' αυτούς να φτάσουν σε αμοιβαία κατανόηση με τον Θεό ή να αφυπνίσουν μέσα τους πραγματική πίστη, επιδίωξη ή λατρεία για τον Θεό. Το ότι θα πρέπει να βλέπουν έτσι τον λόγο του Θεού, το ότι θα πρέπει να βλέπουν έτσι τον Θεό - αυτή η οπτική και η συμπεριφορά τούς έχει καταδικάσει να γυρνούν με άδεια χέρια από τις προσπάθειές τους, τους έχει καταδικάσει να μην είναι ποτέ ικανοί, σε όλη την αιωνιότητα, να διασχίσουν το μονοπάτι του φόβου του Θεού και της αποφυγής του κακού. Ο στόχος στον οποίον αποβλέπουν και η κατεύθυνση προς την οποία πηγαίνουν δηλώνουν πως είναι εχθροί του Θεού στην αιωνιότητα, και πως σ' όλη την αιωνιότητα δεν θα είναι ποτέ ικανοί να λάβουν τη λύτρωση.
Εάν, στην περίπτωση ενός ανθρώπου που έχει ακολουθήσει τον Θεό για πολλά χρόνια και έχει απολαύσει την πρόνοια του λόγου Του για πολλά χρόνια, ο ορισμός του για τον Θεό είναι, στην ουσία του, ίδιος με εκείνον κάποιου που προσπέφτει και προσκυνάει τα είδωλα, τότε αυτό θα σήμαινε πως αυτός ο άνθρωπος δεν έχει αποκτήσει την πραγματικότητα του λόγου του Θεού. Αυτό συμβαίνει γιατί απλά δεν έχει εισέλθει στην πραγματικότητα του λόγου του Θεού και, γι' αυτόν τον λόγο, η πραγματικότητα, η αλήθεια, οι προθέσεις και οι απαιτήσεις προς την ανθρωπότητα, που όλα ενυπάρχουν στον λόγο του Θεού, δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με αυτόν. Δηλαδή, άσχετα με το πόσο σκληρά μπορεί να δουλεύει ένας τέτοιος άνθρωπος πάνω στην επιφανειακή σημασία του λόγου του Θεού, όλα είναι μάταια: επειδή αυτό που επιδιώκει είναι απλώς λέξεις, αυτό που παίρνει θα είναι επίσης, αναγκαστικά, απλώς λέξεις. Είτε ο λόγος που εκφέρει ο Θεός είναι, εξωτερικά, απλός ή δυσνόητος, αποτελεί, στο σύνολό του, αλήθειες απαραίτητες για τον άνθρωπο καθώς εισέρχεται στη ζωή, είναι η πηγή των ζώντων υδάτων που του επιτρέπει να επιβιώσει σωματικά και πνευματικά. Παρέχει ό,τι χρειάζεται ο άνθρωπος για να παραμείνει ζωντανός, το δόγμα και την πίστη για να διάγει την καθημερινή ζωή του, το μονοπάτι, τον στόχο και την κατεύθυνση από τα οποία πρέπει να περάσει για να λάβει τη σωτηρία, κάθε αλήθεια που θα πρέπει να κατέχει ως δημιούργημα ενώπιον του Θεού και κάθε αλήθεια σχετικά με το πώς ο άνθρωπος υπακούει και λατρεύει τον Θεό. Είναι η εγγύηση που διασφαλίζει την επιβίωση του ανθρώπου, είναι το καθημερινό ψωμί του ανθρώπου και είναι, επίσης, η στιβαρή υποστήριξη που επιτρέπει στον άνθρωπο να είναι δυνατός και να στέκεται όρθιος. Είναι πλούσιος στην πραγματικότητα της αλήθειας της κανονικής ανθρώπινης φύσης όπως βιώνεται από το δημιουργημένο ανθρώπινο είδος, πλούσιος στην αλήθεια δια της οποίας το ανθρώπινο είδος απελευθερώνεται από τη διαφθορά και αποφεύγει τις παγίδες του Σατανά, πλούσιος στην αδιάκοπη διδαχή, προτροπή, ενθάρρυνση και παρηγοριά που δίνει ο Δημιουργός στην ανθρωπότητα που είναι δημιούργημά Του. Είναι ο φάρος που καθοδηγεί και διαφωτίζει τους ανθρώπους να καταλάβουν ό,τι είναι θετικό, η εγγύηση που διασφαλίζει ότι ο άνθρωπος θα βιώσει και θα αποκτήσει ό,τι είναι δίκαιο και καλό, το κριτήριο με το οποίο μετρούνται όλοι οι άνθρωποι, τα γεγονότα και τα αντικείμενα, και επίσης ο δείκτης πλοήγησης που οδηγεί τους ανθρώπους προς τη σωτηρία και το μονοπάτι του φωτός. Μόνο με την πραγματική εμπειρία του λόγου του Θεού εφοδιάζεται ο άνθρωπος με την αλήθεια και τη ζωή, μόνο έτσι κατανοεί τι είναι η κανονική ανθρώπινη φύση, τι είναι μία ζωή με νόημα, τι είναι ένα αληθινό δημιουργημένο ον, τι είναι πραγματική υπακοή στον Θεό. Μόνο εδώ αποκτά κατανόηση για το πώς πρέπει να νοιάζεται για τον Θεό, πώς να εκπληρώσει το καθήκον ενός δημιουργημένου όντος και πώς να κατέχει την ομοιότητα ενός πραγματικού ανθρώπου. Μόνο εδώ αποκτά κατανόηση για τη σημασία της πραγματικής πίστης και της πραγματικής λατρείας. Μόνο εδώ αποκτά κατανόηση για το ποιος είναι ο Άρχοντας των ουρανών και της γης και όλων των πραγμάτων. Μόνο εδώ αποκτά κατανόηση των μέσων με τα οποία κυριαρχεί, οδηγεί και προνοεί για τη δημιουργία Εκείνος που είναι ο Κυρίαρχος όλης της πλάσης, και μόνο εδώ αποκτά κατανόηση και καταλαβαίνει τα μέσα με τα οποία Εκείνος που είναι ο Κύριος όλης της πλάσης υπάρχει, φανερώνεται, και εργάζεται... Διαχωρισμένος από την πραγματική εμπειρία του λόγου του Θεού, ο άνθρωπος δεν έχει πραγματική γνώση ή επίγνωση του λόγου του Θεού και της αλήθειας. Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι πέρα για πέρα ζωντανό πτώμα, ένα απόλυτο κέλυφος, και όλη η γνώση σχετικά με τον Δημιουργό δεν έχει καμία απολύτως σχέση με αυτόν. Στα μάτια του Θεού, ένας τέτοιος άνθρωπος δεν έχει πιστέψει ποτέ σε Αυτόν, ούτε Τον έχει ακολουθήσει ποτέ, κι έτσι ο Θεός δεν τον αναγνωρίζει ούτε ως πιστό Του, ούτε ως ακόλουθό Του, και ακόμα λιγότερο ως γνήσιο δημιουργημένο ον.
Ένα πραγματικό δημιουργημένο ον πρέπει να γνωρίζει ποιος είναι ο Δημιουργός, για ποιον λόγο έγινε η δημιουργία του ανθρώπου, πώς να φέρει εις πέρας τα καθήκοντα ενός δημιουργημένου όντος και πώς να λατρεύει τον Κύριο όλης της πλάσης· πρέπει να κατανοεί, να αντιλαμβάνεται, να γνωρίζει και να νοιάζεται για τις προθέσεις, τις επιθυμίες, τις απαιτήσεις του Δημιουργού και πρέπει να πράττει σύμφωνα με την οδό του Δημιουργού - να έχει φόβο Θεού και να αποφεύγει το κακό.
Τι σημαίνει να έχει κανείς φόβο Θεού; Και πώς μπορεί κανείς να αποφεύγει το κακό;
«Το να έχει φόβο Θεού» δεν σημαίνει κάποιον απερίγραπτο φόβο και τρόμο, ούτε αποφυγή, ούτε τήρηση απόστασης, ούτε ειδωλοποίηση ή δεισιδαιμονία. Αντίθετα, είναι θαυμασμός, εκτίμηση, εμπιστοσύνη, κατανόηση, έννοια, υπακοή, αφιέρωση, αγάπη, και επίσης άνευ όρων και παραπόνων λατρεία, ανταπόδοση και παράδοση. Χωρίς πραγματική γνώση για τον Θεό, η ανθρωπότητα δεν θα έχει πραγματικό θαυμασμό, πραγματική εμπιστοσύνη, πραγματική κατανόηση, πραγματικό ενδιαφέρον ή υπακοή, αλλά μόνο τρόμο και ανησυχία, μόνο αμφιβολία, παρεξήγηση, υπεκφυγή και αποφυγή. Χωρίς πραγματική γνώση για τον Θεό, η ανθρωπότητα δεν θα έχει πραγματική αφιέρωση και ανταπόδοση. Χωρίς πραγματική γνώση για τον Θεό, η ανθρωπότητα δεν θα έχει πραγματική λατρεία και παράδοση, μόνο τυφλή ειδωλοποίηση και δεισιδαιμονία. Χωρίς πραγματική γνώση για τον Θεό, η ανθρωπότητα δεν δύναται να πράττει σύμφωνα με την οδό του Θεού ή να έχει φόβο Θεού ή να αποφεύγει το κακό. Αντιστρόφως, κάθε δραστηριότητα και συμπεριφορά στην οποία επιδίδεται ο άνθρωπος θα είναι γεμάτη με παρακοή, περιφρόνηση, συκοφαντικές κατηγορίες και κακοήθεις κρίσεις σχετικά με Αυτόν, και με κακή συμπεριφορά αντίθετη στην αλήθεια και στην αληθινή σημασία του λόγου του Θεού.
Μόλις η ανθρωπότητα αποκτήσει πραγματική εμπιστοσύνη στον Θεό, θα είναι ειλικρινής ως προς το να Τον ακολουθεί και να βασίζεται σ' Αυτόν. Μόνο με πραγματική εμπιστοσύνη και εξάρτηση από τον Θεό μπορεί η ανθρωπότητα να έχει πραγματική κατανόηση και αντίληψη. Μαζί με την αληθινή αντίληψη για τον Θεό, έρχεται και το αληθινό ενδιαφέρον γι' Αυτόν. Μόνο με πραγματικό ενδιαφέρον για τον Θεό μπορεί η ανθρωπότητα να έχει πραγματική υπακοή. Μόνο με πραγματική υπακοή στον Θεό μπορεί η ανθρωπότητα να έχει πραγματική αφιέρωση. Μόνο με πραγματική αφιέρωση στον Θεό μπορεί η ανθρωπότητα να έχει ανταπόδοση που να είναι άνευ όρων και παραπόνων. Μόνο με πραγματική εμπιστοσύνη και εξάρτηση, πραγματική κατανόηση και ενδιαφέρον, πραγματική υπακοή, πραγματική αφιέρωση και ανταπόδοση, μπορεί η ανθρωπότητα να γνωρίσει πραγματικά τη διάθεση και την ουσία του Θεού, και να γνωρίσει την ταυτότητα του Δημιουργού. Μόνο όταν έχει καταφέρει πραγματικά να γνωρίσει τον Δημιουργό μπορεί η ανθρωπότητα να αφυπνίσει μέσα της πραγματική λατρεία και παράδοση. Μόνο όταν έχει πραγματική λατρεία και παράδοση στον Δημιουργό θα μπορέσει η ανθρωπότητα να παραμερίσει πραγματικά τους πονηρούς τρόπους της, δηλαδή, να αποφύγει το κακό.
Αυτό αποτελεί την όλη διαδικασία «του φόβου του Θεού και της αποφυγής του κακού» και είναι επίσης, στο σύνολό του, το περιεχόμενο του φόβου του Θεού και της αποφυγής του κακού, όπως και το μονοπάτι που πρέπει ο άνθρωπος να διαβεί για να φτάσει στον σεβασμό προς τον Θεό και την αποφυγή του κακού.
«Ο φόβος του Θεού και η αποφυγή του κακού» και η γνώση του Θεού είναι αδιάρρηκτα συνδεδεμένα με μυριάδες κλωστές, και η σύνδεση μεταξύ τους είναι αυτονόητη. Εάν κάποιος επιθυμεί να κατορθώσει να αποφύγει το κακό, πρέπει πρώτα να έχει πραγματικό φόβο Θεού· αν κάποιος επιθυμεί να επιτύχει πραγματικό φόβο Θεού, πρέπει πρώτα να έχει πραγματική γνώση για τον Θεό. Εάν κάποιος επιθυμεί να αποκτήσει γνώση για τον Θεό, πρέπει πρώτα να βιώσει τον λόγο του Θεού, να εισέλθει στην πραγματικότητα του λόγου του Θεού, να βιώσει τη συμμόρφωση και την πειθαρχία του Θεού, το παίδεμα και την κρίση Του. Εάν κάποιος επιθυμεί να βιώσει τον λόγο του Θεού, πρέπει πρώτα να έρθει πρόσωπο με πρόσωπο με τον λόγο του Θεού, να έρθει πρόσωπο με πρόσωπο με τον Θεό και να ζητήσει από τον Θεό να του δώσει ευκαιρίες να βιώσει τα λόγια του Θεού σε πολλά και διαφορετικά περιβάλλοντα που να περιλαμβάνουν ανθρώπους, γεγονότα και αντικείμενα. Εάν κάποιος επιθυμεί να έρθει πρόσωπο με πρόσωπο με τον Θεό και με τον λόγο του Θεού, πρέπει πρώτα να έχει μία απλή και ειλικρινή καρδιά, ετοιμότητα να αποδεχτεί την αλήθεια, τη θέληση να υπομείνει την ταλαιπωρία, την αποφασιστικότητα και το κουράγιο να αποφύγει το κακό και τη φιλοδοξία να γίνει πραγματικό δημιουργημένο ον... Με αυτόν τον τρόπο, προχωρώντας βήμα-βήμα, θα πλησιάζεις όλο και περισσότερο τον Θεό, η καρδιά σου θα γίνεται όλο και πιο αγνή, κι η ζωή σου κι η αξία τού να είσαι ζωντανός, μαζί με τη γνώση σου για τον Θεό, θα αποκτούν όλο και περισσότερη σημασία και θα γίνονται όλο και πιο λαμπερά. Μέχρι που, μία μέρα, θα νιώσεις ότι ο Δημιουργός δεν είναι πλέον ένα αίνιγμα, ότι ο Δημιουργός ποτέ δεν σου κρυβόταν, ότι ο Δημιουργός δεν έκρυψε ποτέ το πρόσωπό Του από σένα, ότι ο Δημιουργός δεν είναι καθόλου μακριά σου, ότι ο Δημιουργός δεν είναι πλέον Εκείνος που διαρκώς επιθυμείς στις σκέψεις σου, αλλά δεν μπορείς να φτάσεις με τα συναισθήματά σου, ότι είναι πραγματικά και αληθινά φύλακας που κάθεται στα δεξιά σου και τα αριστερά σου, εφοδιάζοντας τη ζωή σου και ελέγχοντας τη μοίρα σου. Δεν βρίσκεται στον μακρινό ορίζοντα, ούτε έχει κρύψει τον εαυτό Του ψηλά στα σύννεφα. Είναι στο πλευρό σου, προΐσταται του είναι σου, είναι όλα όσα έχεις και είναι το μόνο πράγμα που έχεις. Αυτός ο Θεός σού επιτρέπει να Τον αγαπάς με την καρδιά σου, να προσκολλάσαι σ' Αυτόν, να Τον κρατάς κοντά σου, να Τον θαυμάζεις, να φοβάσαι να Τον χάσεις, να μη θέλεις άλλο πια να Τον απαρνιέσαι, άλλο πια να Τον παρακούς ή άλλο πια να Τον αποφεύγεις και να Τον κρατάς σε απόσταση. Το μόνο που θέλεις είναι να Τον νοιάζεσαι, να Τον υπακούς, να ανταποδίδεις ό,τι σου δίνει, να παραδίνεσαι στο κράτος Του. Δεν αρνείσαι πλέον να σε καθοδηγεί, να σε εφοδιάζει, να σε προσέχει και να σε διαφυλάσσει, δεν αρνείσαι πλέον να κάνεις αυτό που σου υπαγορεύει και σου επιτάσσει. Το μόνο που θέλεις είναι να Τον ακολουθείς, να περπατάς στο πλευρό Του, δεξιά ή αριστερά Του, το μόνο που θέλεις είναι να Τον αποδεχθείς ως τη μία και μοναδική ζωή σου, να Τον αποδεχθείς ως τον ένα και μοναδικό σου Κύριο, τον ένα και μοναδικό σου Θεό.
18 Αυγούστου 2014
από το «Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού»