1. Πρέπει να καταλάβουμε ότι το μήνυμα που κήρυξε ο Κύριος Ιησούς κατά την Εποχή της Χάριτος, ήταν μονάχα ο δρόμος της μετανοίας.

Στίχοι της Βίβλου για παραπομπή:

«Μετανοείτε διότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών» (Ματθ 4:17).

«Διότι τούτο είναι το αίμα μου το της καινής διαθήκης, το υπέρ πολλών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών» (Ματθ 26:28).

«Και να κηρυχθή εν τω ονόματι αυτού μετάνοια και άφεσις αμαρτιών εις πάντα τα έθνη, γινομένης αρχής από Ιερουσαλήμ» (Λουκ 24:47).

Σχετικά λόγια του Θεού:

Στην αρχή, ο Ιησούς διέδωσε το ευαγγέλιο και κήρυξε την οδό της μετάνοιας, κατόπιν ξεκίνησε να βαπτίζει τους ανθρώπους, να θεραπεύει ασθένειες και να εξοβελίζει δαίμονες. Εν τέλει, λύτρωσε την ανθρωπότητα από την αμαρτία και ολοκλήρωσε το έργο Του για όλη την εποχή.

από «Το μυστήριο της ενσάρκωσης (1)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Το έργο που έκανε ο Ιησούς ήταν σύμφωνα με τις ανάγκες του ανθρώπου κατά την εποχή εκείνη. Το έργο Του ήταν να λυτρώσει την ανθρωπότητα, να συγχωρήσει τις αμαρτίες τους και έτσι η φύση Του ήταν ολοκληρωτικά μία φύση ταπεινοφροσύνης, υπομονής, αγάπης, ευσέβειας, μακροθυμίας, ελέους και τρυφερής ευγένειας. Ευλόγησε πλουσιοπάροχα την ανθρωπότητα και τους έφερε άφθονη την χάρη και όλα τα πράγματα που θα μπορούσαν να απολαύσουν τα έδωσε για την απόλαυσή τους: ειρήνη και ευτυχία, την ανεκτικότητά Του και αγάπη, το έλεός Του και την τρυφερή ευγένεια. Τις ημέρες εκείνες, όλα όσα ο άνθρωπος συνάντησε ήταν η αφθονία πραγμάτων για να απολαμβάνει: Οι καρδιές τους είχαν ειρήνη και ήταν καθησυχασμένες, τα πνεύματά τους ήταν παρηγορημένα και τους στήριζε ο Σωτήρας Ιησούς. Το γεγονός ότι μπορούσαν να λάβουν αυτά τα πράγματα ήταν συνέπεια της εποχής στην οποία ζούσαν. Στην Εποχή της Χάριτος, ο άνθρωπος είχε ήδη περάσει την διαφθορά του Σατανά οπότε το έργο της λύτρωσης όλης της ανθρωπότητας απαιτούσε αφθονία χάρης, απέραντη ανεκτικότητα και υπομονή και ακόμη περισσότερο, μία προσφορά αρκετή για να εξιλεώσει τις αμαρτίες της ανθρωπότητας για να φτάσει στο αποτέλεσμά της. Όσα είδε η ανθρωπότητα την Εποχή της Χάριτος ήταν απλώς η προσφορά εξιλέωσής Μου για τις αμαρτίες της ανθρωπότητας, δηλαδή, ο Ιησούς. Το μόνο που ήξεραν ήταν ότι ο Θεός ήταν ελεήμων και ανεκτικός και το μόνο που είδαν ήταν το έλεος του Ιησού και η τρυφερή ευγένεια. Αυτό οφειλόταν ολοκληρωτικά στο ότι ζούσαν στην Εποχή της Χάριτος. Επομένως, πριν μπορέσουν να σωθούν, έπρεπε να απολαύσουν τα πολλά είδη χάρης που ο Ιησούς τους έδινε. Μόνο αυτό ήταν επωφελές γι' αυτούς. Μ' αυτόν τον τρόπο, θα μπορούσαν να συγχωρηθούν οι αμαρτίες τους μέσω της απόλαυσης της χάρης κι επίσης θα είχαν την ευκαιρία να λυτρωθούν μέσα από την απόλαυση της ανεκτικότητας και της υπομονής του Ιησού. Μόνο μέσω της ανεκτικότητας και της υπομονής του Ιησού κέρδισαν το δικαίωμα να λάβουν συγχώρηση και να απολαύσουν την αφθονία χάρης που έδωσε ο Ιησούς - όπως είπε ο Ιησούς «Δεν ήλθον διά να καλέσω δικαίους, αλλά αμαρτωλούς εις μετάνοιαν»... Όσο περισσότερο ο Ιησούς αγαπούσε την ανθρωπότητα, συγχωρούσε τις αμαρτίες της κι επέφερε αρκετό έλεος και τρυφερή ευγένεια, τόσο περισσότερο η ανθρωπότητα κέρδιζε την ικανότητα να σωθεί, να την αποκαλέσουν το απολωλός πρόβατο που ο Ιησούς επανέφερε έναντι σημαντικού τιμήματος. Ο Σατανάς δεν μπορούσε να ανακατευτεί στο έργο αυτό γιατί ο Ιησούς συμπεριφερόταν στους ακόλουθούς Του όπως μία τρυφερή μητέρα συμπεριφέρεται στο νεογέννητο στον κόρφο της. Δεν θύμωνε μαζί τους ή τους σιχαινόταν, αλλά ήταν γεμάτος παρηγοριά. Ποτέ δεν θύμωνε μπροστά τους, αλλά ανεχόταν τις αμαρτίες τους και παρέβλεπε την ανοησία και άγνοιά τους, στο σημείο που είπε, «Συγχωρήστε τους άλλους όχι επτά αλλά εβδομήντα επτά φορές». Οπότε η καρδιά Του μεταμόρφωνε τις καρδιές των άλλων. Μ' αυτό τον τρόπο ήταν που οι άνθρωποι λάμβαναν συγχώρηση των αμαρτιών τους μέσω της ανεκτικότητας.

από «Η αληθινή ιστορία πίσω από το έργο στην Εποχή της Λύτρωσης» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Εκείνον τον καιρό, ο Ιησούς απηύθυνε στους μαθητές Του μόνο μια σειρά από κηρύγματα κατά την Εποχή της Χάριτος, όπως πώς να ασκούνται, πώς να συναθροίζονται, πώς να ζητάνε κατά την προσευχή, πώς να φέρονται ο ένας στον άλλον και ούτω καθεξής. Το έργο που έφερε εις πέρας ανήκε στην Εποχή της Χάριτος και ανέπτυξε μόνο το πώς οι μαθητές και οι ακόλουθοί Του οφείλουν να ασκούνται. Επιτέλεσε μόνο το έργο της Εποχής της Χάριτος και όχι των εσχάτων ημερών... Το έργο του Θεού σε κάθε εποχή έχει ξεκάθαρες διαχωριστικές γραμμές. Πραγματοποιεί μόνο το έργο της τρέχουσας εποχής και ποτέ το επόμενο στάδιο του έργου Του εκ των προτέρων. Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορεί το αντιπροσωπευτικό Του έργο για κάθε εποχή να έρθει στο προσκήνιο. Ο Ιησούς μίλησε μόνο για τα σημάδια των εσχάτων ημερών, για το πώς να είσαι υπομονετικός και πώς να σωθείς, πώς να μετανοείς και να εξομολογείσαι, καθώς και για το πώς να κουβαλάς τον σταυρό και να υπομένεις τα βάσανα. Δεν μίλησε ποτέ γι' αυτό στο οποίο ο άνθρωπος των εσχάτων ημερών πρέπει να εισέλθει ή για το πώς να προσπαθήσει να εκπληρώσει το θέλημα του Θεού.

από «Πώς μπορεί ο άνθρωπος που έχει ορίσει τον Θεό σύμφωνα με τις αντιλήψεις του, να λάβει τις αποκαλύψεις του Θεού;» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Ο άνθρωπος έλαβε πολύ χάρη, όπως τη γαλήνη και την αγαλλίαση της σάρκας, την ευλογία ολόκληρης της οικογένειας μέσω της πίστης ενός, και τη θεραπεία των ασθενειών και ούτω καθεξής. Τα υπόλοιπα ήταν οι καλές πράξεις του ανθρώπου και η θεία εμφάνισή τους. Εάν ο άνθρωπος μπορούσε να ζήσει βάσει αυτών, θεωρείτο καλός πιστός. Μόνο αυτοί οι πιστοί θα μπορούσαν να εισέλθουν στον ουρανό μετά θάνατον, πράγμα που σημαίνει ότι σώθηκαν. Εντούτοις, κατά τη διάρκεια της ζωής τους, δεν κατανόησαν διόλου την οδό της ζωής. Απλώς διέπρατταν αμαρτίες και στη συνέχεια εξομολογούνταν σε έναν συνεχή κύκλο χωρίς να ακολουθούν κανένα μονοπάτι προς την αλλαγή διάθεσης. Αυτή ήταν η κατάσταση του ανθρώπου την Εποχή της Χάριτος.

από «Το μυστήριο της ενσάρκωσης (4)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Το έργο του Ιησού επιτελέστηκε μόνο χάριν της λύτρωσης του ανθρώπου και της σταύρωσης. Έτσι, δεν χρειαζόταν να λέει περισσότερα για να κατακτήσει κανέναν. Πολλά από όσα δίδαξε τον άνθρωπο τα άντλησε από τα λεγόμενα των Γραφών και, ακόμα κι αν το έργο Του δεν ξεπερνούσε τις Γραφές, Αυτός ήταν σε θέση να ολοκληρώσει το έργο της σταύρωσης. Δεν ήταν το έργο του λόγου ούτε το έργο χάριν της κατάκτησης της ανθρωπότητας, αλλά το έργο για τη λύτρωση της ανθρωπότητας. Έπαιξε τον ρόλο της θυσίας υπέρ αμαρτιών για την ανθρωπότητα και δεν ενήργησε ως πηγή του λόγου για την ανθρωπότητα.

από «Το όραμα του έργου του Θεού (1)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Η Εποχή της Χάριτος κήρυξε το ευαγγέλιο της μετάνοιας, και εφόσον ο άνθρωπος πίστευε, τότε θα σωνόταν... Τον καιρό εκείνον, το έργο του Ιησού ήταν η λύτρωση όλης της ανθρωπότητας. Οι αμαρτίες όλων όσων πίστευαν σ' Αυτόν συγχωρέθηκαν. Εφόσον πίστευες σ' Αυτόν, θα σε λύτρωνε. Αν πίστευες σ' Αυτόν, δεν ήσουν πλέον αμαρτωλός, είχες απαλλαγεί από τις αμαρτίες σου. Αυτό ήταν το νόημα της σωτηρίας και δικαιολογούνταν μέσω της πίστης. Εντούτοις, όσοι πίστευαν, είχαν ακόμα μέσα τους την επαναστατικότητα και αντιτάσσονταν στον Θεό, στοιχεία τα οποία έπρεπε να απομακρυνθούν αργά. Σωτηρία δεν σήμαινε ότι ο άνθρωπος είχε κερδηθεί πλήρως από τον Ιησού, αλλά ότι ο άνθρωπος δεν ήταν πια αμαρτωλός, ότι είχε συγχωρεθεί για τις αμαρτίες του: Εφόσον πίστευες, δεν θα ήσουν ποτέ πια αμαρτωλός... Ο Ιησούς δεν ήλθε για να τελειοποιήσει και να κερδίσει τον άνθρωπο, αλλά για να επιτελέσει ένα στάδιο του έργου: να δημιουργήσει το ευαγγέλιο της βασιλείας των ουρανών και να ολοκληρώσει το έργο της σταύρωσης - άρα μόλις ο Ιησούς σταυρώθηκε, το έργο Του ολοκληρώθηκε πλήρως.

από «Το Όραμα του Έργου του Θεού (2)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»